Goian ta beian

Eguzkia bajoian igoagaz gora,

Ni bere baniñoian baita Anbotora,

Txun txurrera elduta zapatai begira

Asi ta esan neban: asko galdu dira;

Baita erantzi neban kapela ariña,

Lasto leun ederragaz egoki egiña;

Eta a ikusirik dotore oraiñdik,

Oñetakoak legez maiztu ein bagarik;

Buruak emon eustan andik zapatara

Egoala goibera andi, ez txikarra,

Batzuk serbitzen dabe oñetan lurrean,

Besteak lekurik dan onen gorenean;

Leortu bekokia ta atzera buruan

Kapelea ipiñi eginda beinguan,

Zoraturik begira inguru danera

Niarduan zalako ikusgei ederra;

Ketu bere puru bat baita an neban nai,

Zeñek sutu eragin baña posforoai?

Ebillalako aixe me zorrotza egan,

Putz egiñak goietan beti daben eran;

Baña alako baten dator errimea,

Nok ostuta eroan eustan kapelea;

Zapatak barriz neugaz ekarri aldean,

Nebazan, ta daukadaz gaur bere soiñean.