Gorantziak

                Neure adiskide maite On Leonardo Artiatx

                eta bere andra on, Errepublika Arjentinako

                San Nikolas de Arroyasen bizi diranai.

Ogetamasei urte or egiñ

Arren, o! neure laguna!

Dakit gaur bere zelan zarean

Euskara maite dozuna;

Dakit biotzez zelan deutsazun

Berari maitetasuna,

Bare dalako amari edan

Zeuntsan berbeta kutuna,

Titiaz naste gorputz ta ariman

Umetan sartu jatzuna.

Erritar onak legez ametan

Gaituzulako zuk bada,

Etorri ziñan emazteagaz

Igaz gu bisitetara

Topau zenduan erri au, baña,

Ez bertan ama laztana,

Antxiña illda joan zalako

Emendik zeruetara,

Lur triste oni agur eginda,

Betiko glorietara.

O! ze gozoa izango jatzun

On Leonardo maitea!

Zure amatxok beso biakaz

Bere kolkoan batzea!

Munduan gusto guztiak baña;

Aiñ da gatx eskuratzea,

Errazago da gaur probetu, ta

Biyar aberastutea,

Jaritxi baño erbeste onetan

Zoriontasun betea.

Igazko udan baña andreaz

Ona zu etorritiak,

Pozez ipiñi zituzan zure

Iru arreba maitiak;

Ezagun eta senide danak

Gañera adiskidiak,

Berba batean poz artu eban

Otxandioko jentiak,

Alan ezpada esan daiala

Bertan bizi dan guztiak.

Zeugaz batera zure Felipak,

Lagun zar maitegarria,

Ikusi deusku prestua dala

Zu jaio ziñan tokia;

Dala langiña, dala zintzoa,

Argi, zoli ta garbia;

Dala Españan beti ederren,

Gure Euskaldun erria,

Bestelan onuntz, zergaitik dator

Udan jentetza andia?

O! ze politak baita bere emen

Diran etxalde zuriak!

Leku goietan baita ermita

Antxiñakoak jarriak!

Zeuk begiakaz, ez dozuz barriz

Ikusi erromeriak,

Zelan batuten diran millaka

Euskaldun fedez biziak,

Zar eta gazte adoretara

Santu beneragarriak?

O! zeiñ ederrak diran emengo

Erreka murmurlariak!

Zelan ditugun fabrikaz jantzi

Txikiak zein da andiak!

O! ze galantak bañu-etxeak

Iturrietan jarriak!

Eta, ez dozuz zuk zeuk ikusi

Gure tren txistulariak,

Erri biurtu deuskuezanak

Baso, atx eta mendiak?

O! ze gustora bere ikusi

Dituzun emen plazetan,

Munduan diran pelotaririk

Onenak partiduetan!

Aurreskugiñik aurrenengoak,

Dantzan egiñaz jaietan,

Bertsolariak bere, ez dozuz

Ikusi pozez kopletan,

Guztiz egogi, oso arira,

Botiaz zortzikoetan?

Ikusi dozu Bilbo bere, ta

Donostiako uria,

Iruñan eta zeiñ Bitorian,

Ikusteko dan guztia;

Aiñ asko azi ditugulako,

Lenak ez dira gaur iya,

Eta onelako uri ederrez,

Au ez da miragarria?

Lau erri buruz, nun da beste bat

Lur bat aiñ zoragarria?

Auxe da, neure adiskidea,

Zu jaio ziñan Erria,

Amerikara zeñek bialdu

Ugari daben argia;

Beronen seme askok jaritxi

Or ebelako gloria,

Zabalduagaz bazter danetan

Kristiñau jakituria,

Orain ederto gozetan dabe

Danak goietan saria.

Au da, Artiatx, zure Erria,

Izarrez dana jantziten,

Au da Laurak bat euskaldun izen

Ederraz dana deituten,

Izena zuek bere Laurak bat,

Or badozue zainduten,

Lau eskugazko kurutze baten

Zareela zintzo lotuten,

Euskal arraza, arraza danen

Zoaze ispillu ipinten.

Beñik beiñ emen gura genduke

Laurok batera aurrera,

Izan, da zaindu kurutzedun dan

Gure Arbola ederra;

Gu illda bere gure semeak

Jarraitu daien onela,

Deitu dagien emen zeiñ da or

«Gernikatarrak gu gera,

Aritx Arbola kurutzeduna

Dalako gure bandera».

Agur, egiten deutsut ementxe,

Erritar laguntxo zarra;

Baña barriro igaz legetxe,

Emen batuko al gara;

Bitartean guk daukagulako

Ur-zelai guztiz zabala,

Badakit noz nai iragotea

Ori aiñ erraz ez dala;

Baña zuk laster egiñ dagizun

Zeruak gura daiala.

Zeure andra on, ona Felipaz,

Igaz irago zenduan,

Guztiz ondo ta nik artu neban

Poz bat andia orduan;

Zergatik zuen maitetasuna

Beti daukadan barruan,

Esker oneko euskaldun batek

Zor deutsuedan moduan,

Bazkari eder zuekaz janak

Ditudalako goguan.