MUNDUKO ZERUA

Iakintsu andibat askotan legez

egoan lo gozoagaz,

eta amesetan etorri iakan

San Anton albokoagaz.

Onek esan ta iztar-urkulu

iarri zan txarri-ganean,

zein txoria lez ioan zan egaz

Iaunan Iauregira artean.

An gelditu zan zaldi urdaitsua

buztana kirimilduta;

ta inos biziak, ibili zanik

ain ondo, ezeban gomuta.

Baina ikusirik ango atsegina,

ango bake ta gloria,

eta arik laster izanik bere

gogo osokoa tokia,

Balego, dino, au atseginau

noizik beinean munduan,

usatuteko ango atsakabak

beragaz iota buruan!

Zorakeria, erantzun eutsan

Santuak iakintsuari,

da eskatutea Adanik ona

daukazuena Iaunari.

Eztot gomuta, neure Santua,

nun eta zelan dagoan:

eztot ikusi inos, ezpada

bertsolarien agoan.

Oraintxe dakit zu zareana

buru lodiko gizona;

ze ikusi dozu zer dan munduan

matrimonio bat ona.