ESKONTZA BAT BESTE ASKO LEGEZ

Ogei urtetan dama galant bat

egon zan eskondu barik;

ta ezeukan inoiz bere gogoan

eskontza bako atseginik.

        Eta bat, eta bi, eta iru, eta lau

        Eliza-aurrean amarrau.

Noizbait eldu zan zori txarrean

mutil bat bizar-gorria,

alper andia bearrerako;

baina kantetan txoria.

        Eta bat, eta bi...

Zeure begiak urdin ederrak,

mutila asi zan esaten,

memento baten neure gogorik

etxataz inoiz ioaten...

        Eta bat, eta bi...

Galantasuna bardin bakoa

daukazu Iaunak emonik;

ezta aurkituko zeulango ederrik

ikusi daben gizonik...

        Eta bat, eta bi...

Baldin baneu nik zeugaz bizia

igarotea guztia,

eukiko geunke, neure maitea,

emen zeruko gloria...

        Eta bat, eta bi...

Erantzun eutsan dama gangarrak:

ondo da mutil gaztea,

nora nai dozun ioango naiz ni

izaten zeure emaztea.

        Eta bat, eta bi...

Deiak botata poz andiagaz

eskondu zirean biak:

ai ze gozoak lenengo urteko

gabak ta egunak guztiak!

        Eta bat, eta bi...

Baina iaio zan lenengo umea

ta ua uatxua kantetan

ama egoten zan, ta Aita tabernan

edaten arratsaldetan.

        Eta bat, eta bi...

Etxe-barruan Ama sarturik

beti gaixoa negarrez

ta alperrerian gizon zatarra

emazteari gedarrez.

        Eta bat, eta bi...

Onelangoak iazoten dira

eskontzak asko, ta sarri:

senar gurarik dagozalako

gazterik neskatxak larri.

        Eta bat, eta bi, eta iru, eta lau

        Eliza-aurrean amarrau.