CASTROKO ABANTARIARI

Iru aupada egin dira

ta euren durundua

erriz ta itxasoz dabil

beteten mundua:

euskerazko durundu

beti lez zolia

isilduko dabena

Castroko txoria.

Onen kanta gozoak

bete beterik suz

entzuteko lekuan

berera euki doguz:

baina daukaguzalez

belarri ziurrak

etxakuz arimara

eldu auren guzurrak.

Nun dago Lekeitio?

nun dago Ondarroa?

nun da Bermeotarren

kalako santzoa?

onek azpiratuta

Garcia Gutierrez!

inos ikusi eztira

ta ezta ikusten errez.

Trobadorean Aita

Parnasoko argia

Taliak bularrean

maiterik azia!

Zelan siniztu dozu,

Apolon kutuna,

izan dala abantean

goitua euskalduna?

Betoz bardin bardinak

batel nagosiak

eta Castroko gizon

erremulariak,

ikusten Bizkaitarrak

santzoka abantean:

eta egaz txalupea

eurenez aurrean.

Mallorkin itxasgizon

bana banakoak

ezagututa daukez

Bizkaitar besoak:

bada Habanako kaian

ziurtu zirean

Bizkaiko kostakoak

ze gizon direan.

Bizkaiko txaluparik

estrepadarako

ezta egon Santanderen

ioan eztalako:

ze bat utsa egon balitz,

ala Iaungoikoa!

berea zan dirua

estrepadakoa.

Baina egon dira batzuk

Bizkaitar azkorrak

erakusteko bertan

euren san gogorrak.

Batel txarragaz, baina

betiko modura

aurreti eldu zirean

bear zan lekura.

Bizkaitarrak eukelez

ziur alogera,

ezeben garaituten

ioan nai aurrera:

saria irabaztea

orduan zan errez,

batelak bear eban

baina gizonak ez.

Ia bada Castroko

kaskabel iotzailak,

eztabe ezer balio

gedar ta barailak.

Baldin nai badozue

izenagaz urten

ezta euskalduna atzera

inos biurtuten.

Emen dagoz Bermeo

mutil abilakaz

eta Ondarroa andia

arrantzaleakaz.

Emen da Lekeitio

leorrez ta itxasoz

bardinik eztaukana

bere alboan inos.

Asko ta asko zagoze

abantlari putzak;

baina geugaz bardinak

bakarrik Giputzak:

artuezkero erremuak

eskuan gogora

euskaldun batela da

bardin zein bapora.