ASMOA

Gona luze ta laburra

bardinduteko da izurra

        eta ardurarik

        apurrik barik

estalduten da kazkea

iantzi ta mirinakea.

Guztiz da neke gogorra

damea bada lotsorra,

        agertutea

        tuntur-unea

eskondu baino lenago

garria baino berago.

Agaiti bada Mariak

eukazan ordu goriak

        ekialako

        ezetarako

dala munduan damea

bein galduezkero famea.

Estalduteko tunturra

esan bear zan guzurra

        Fragata baten

        uak ebaten

ioiala beste mundura

aide zar baten bornura.

Alan esan errian

ta alan inguru guztian,

        ta nobioak

        berba bakoak

alan iakin eban artez

kartatxu baten bitartez.

Etzan bigundu zalduna,

—izanik len ain biguna—

        berba guztiak

        ta agintsariak

urtu zirean, ai! berez

uretan gatz-garaua lez.

Onek gauzok ikusita

sutu zan doña Pepita

        alper ekian

        Ioanen errian

Maria eskonduko zala,

Bragasek ezekiala.

Emakumean agurra

tristea ta samurra:

        sikatu barik

        eukazan Marik

urdin zerutar begiak

ta bardin lagun guztiak.

Zaldi eder baten ganean

asi ebezanean

        erriko oilarrak

        euren gedarrak,

ioan zan damau etxeti

gizon bat ebala atzeti.

Sentidu-artean eguna

dama ederra ta laguna

        ioan zirean

        euren bidean

egin barik zaratarik

ez alkarregaz berbarik.

Etxetxu bat topau eben

aguna argitu baino len,

        nun atsagoten

        eta itxaroten

egon zirean gabari

zaldi-mutila ta Mari.

Iazo barik gauza txarrik

bati isilik eta bakarrik,

        ezleien asmau,

        eldu zan damau

bigarren egun-sentian

don Juan bizi zan errian.

Sartu zan etxe batean

itxaron barik atean,

        zaldi-mutila

        gizon isila

an egon barik begira

biurtu zan bere errira.

Etxe onetako Iauna zan

Abade bat, eta eukazan

        barri ziurrak

        Mari samurrak,

ze bear eukan beragaz

geldituteko izenagaz.

Guzurrean arerioa

zan beti Bikarioa

        eta gustura

        bere kontura

artu eban, zaldun Iaunari

emazte emotea Mari.

Don Juan bizi zan errian

inok ezer ezekian

        eta lotsarik

        apurrik barik

ebilen Bragas damakaz,

gazteakaz nai zarrakaz.

Urte erdi igaro baino len

ikusi eban karta baten

        Maria il zala

        eta itxi ebala

gauzak ta dirua ugari

bialduteko Pepari.

Mariena zan kartia

emon eutsena barria

        eta post datan

        esaten iakan

Pepitan izen barria

izango zala Maria.

Abade Iaunen eskuti

baina Pepitan buruti

        izan zan kartau

        ta alan malmuzkau

eben geroko zalduna

Iuaniko min gozoduna.

Komediaren azkana

laster izan bear zana

        ondo izateko

        eta egiteko

paper eukana ikasita,

etorren doña Pepita.