ZELO BATZUK

Ara Anton Goikoetxeko

neure nobioa:

izango nozu ziur

zeure arerioa,

inos ikusten badot

Domekan lez plazan

zeuk atara, ta zeugaz

Mari Iesus dantzan.

Zeuretzat nagoala

dago zaratea

ta alan izan daitean

gura dot berbea:

mutil galanta zara,

eztaukazu parrik:

baina gura zaitudaz

neuretzat bakarrik.

Asko dozu neulango

neska bat bakarra;

izan barik erriko

guztien oilarra:

neurea zareala

dinozu berbakaz,

ta emon dozun berbea

ziurtu eginakaz.

Laster urte bete da

neure gurasoai

baia kendu zeutsela

ta neuri ere bai:

ta inok egin eztaidan

errian burlarik;

eztot nik, Anton, gura

gelditu zu barik.

Mari Iesus da neska

lotsa andi bakoa

eta ni beti izan naz

damealakoa:

a andiago izanarren

guzurrak esaten

ezteust irabaziko

Anton maite izaten.

Ogei urte daukadaz

oraindino aurreti

eta Mari Iesusek

beste amar ganeti:

izanarren gozoa

oiloan saldea

askoz bere obea da

iateko oilandea.

Ezeizu Mari Iesus

inos zirikatu

nai badozu lengoa

daizudan parkatu:

erdu gaur arratsean

bakarrik geurera;

beti egon ezkaitezan

atzera ez aurrera.

Eskondu bear dogu

eta laster, Anton;

eztot gura geiago

nagoanez egon:

bizi gaitezan, Anton,

eskonduta bakez

edo urratuko zaitut

Maria nazan lez.