PEDRO BENTURA TA ANA MANUELA

Goletatxu bat etorri da gaur

gatzez da orioz beterik,

eta etxeetan ezta gelditu

inor zarrik ez gazterik.

Pedro Benturak eztan ikusi

berak nai daben damea;

ta kai-ganean esan dabela

zabaldu iako entzutea.

Ana Manuela, neure maitea!

zelan etzara zu agiri?

beste guztiai agertu iakez

euren maiteak; ta ez niri.

Aita etorri iat, ama bere bai;

eta zu ez, neure laztana!

beti betiko munduan lagun

izango zaitudazana.

Emen nator ni Pedro Bentura,

geroago ta meaago,

neure berbea betetuteko

bost aste baino lenago.

Ikusi dodaz urte betean

neska eder maitegarriak,

euren atzean eroiezanak

galai guztien begiak.

Baina neuretzat ezot ikusi

Ana Manuela langorik;

bera lez eztau beteten inok

munduan neure gogorik.

Nai izan baneuz zazpi andra goiko

Venus ederra langoak,

bilatu barik opa izan iataz

entzute txarrik bakoak.

Onek eukiarren diru-zati bat

ta etxe iminiak neuretzat;

ezin izan ni, Ana Manuela!

zeurea naz-ta besteentzat.

Sevilla andian zapatu baten

urten neban nik errira

eta ninoian kalerik kale

denda guztiai begira.

Arteztu nintzan ederrenerantz

idun-oial bat artuten,

iru dama andi egozan tokira

dendako gauzaak salduten.

Dama galantak eukiagati

zar ta gazteak munduak;

arek langorik, iru batera...

ezta Haremetan Turkuak.

Nungoa nintzan iakun nai eben

eta esan neutsen nik moduz

—Bizkaian bere labankeriak

gazterik ikasten doguz.—

«Etzaitez ioan, erantzun eusten,

izurdak legez itxasoz;

obato dozu itota baino

oian iltea ta gaisoz.»

«Nai badozu izan merkataria

irurok gagoz eskongei:

eta munduan ezainagorik

mutil gazteak topau lei.»

Eskerrik asko, dama galantak

esan neban nik orduan

zoria izango neukela uste dot

baten nai baten bornuan.

Baina euskaldunak bein berbatuak

biotza eztogu geurea,

eta itxaroten iagot Bermeon

Ana Manuela neurea...

Ana Manuela lagun-artean

egon da isilik entzuten;

eta barreka eldu dan orduan

laztan bat emon da artuten.