ARDI SALTOKARIA

Geure artean bizi da

piztia bizkorra,

egunaz eta gabaz

dantzari askorra:

Nai oean dagoala

ume lotiakaz

nai eskatzean egon

atso tximurragaz.

Gaztaña kolorea

musturra zorrotza

zankak luzeak, eta

arpegia motza:

atsoak nai gazteak

zoramendia dau

agertuten danean

piztia zital au.

Atso batek daroa

eskua garrira,

eta diño barreka

besteai begira:

Ondo igarrita daukat

piztiori zer dan,

ardia dala berak

dinost orain ankan.

Zeinbat Abe Maria

bere bakarrean

galtzen dituz atsoak

ardien atzean!

Ardia atrapatea

ezta izaten errez

noizik beinean batxu

artuten da nekez.

Emakumeak daukaz

gitxi asko garrian

onelako piztiak

beroaldi guztian:

nai aragi tximurrak

euki, nai gordinak

ardien musturkadaak

guztiz dira minak.

Ardia atrapateko

lenego gauzea

da minagaz igortzi

atzamar parea,

lodia taurrengoa

txistuz bete barik;

ez atzamar guztia,

puntea bakarrik.

Eskua sartuten da

eskuma alderditi,

atorrea ta gona

guztien azpiti;

baldin ezker-aldera

eldu bada ardia:

baina ezkerra, badauko

eskuman tokia.

Eskua eroaten da

sabel goieneti

bai eta sarri askotan

mokorren ganeti,

atzamarrak iminten

ardien ganean

biortuteko laster

bien bitartean.

Eztau gozoagorik

atsoak eztirik

ardi lodi bat baino

eskuan bizirik:

eleuskeo ardiari

itxiko bakean,

alper atorra utsagaz

gelditu soinean.

Ondo ondo biortuta

ardi dantzaria

iminten da gaisoa

kentzeko bizia,

amantalean edo

oialtxu-ganean,

ezpan bekoa dala

agin bitartean.

Orkoro bietako

atzazal-artean

puskatuten da ardia

memento batean:

atzazaletan loirik

geldituten bada,

mokor baten ganean

gonan kenduten da.

Ardiak ilten dira

asko ta geiago;

baina agaitik eztagoz

udan gitxiago:

batera ernarituten

direalako emea,

sortuten dan alaba

ta onen alabea.