EMAKUMEAN SENDOTASUNA

Salomon erregea

gizon iakintsua

andrak'gaiti aurkitu zan

galdurik burua,

gazteak eta ederrak

ebazan laztanak

zuri, baltz, eta gorri,

ta asko baltzeranak.

Salomon zan gizona

besteak langoa;

baina izan eban maisu

geure Iaungoikoa:

alan esan ebazan

gauza iakintsuak

Iaungoikoak berari

buruan sartuak.

Eztau emakumeak,

Salomonek diño,

guztiz maite gizonik

izan oraindiño.

Salomon egon zala

uste dot zororik

edo egia esateko

ezeukan gogorik.

Emakumeak dagoz

mundu zabalean

edea legez zalak

maitetasunean;

alango bat egoan

aintxina erri baten

ta aren bizi modua

orain noa esaten.

Ioanikok ta Teresak

dinodan errian

ezeuken galduteko

alkar urte bian:

gurasoai esanda

eskondu zirean

ibili barik beti

alkarren atzean.

Urte bat igaro eben

memento bat elgez

alkarreri begira

pozik eta barrez,

baina gaiso txar batek

artu eban Ioaniko

ta uste eban medikuak

etzala biziko.

Asi zan emaztea

burura apurtuten

inoren esanik

ez ebala artuten,

matrailetan eukazan

negar-anpuluak

eta ezin kontau leikez

beren zizpuruak.

Amaitu da, zinoan,

neure bizitza ona

zegaitik artu neban

maitea gizona?

Ai, laster lasterka igaro

da nitzat mundua!

Zer naiz aldenduezkero

etxeko burua?

Betor eriotzea

betor neure bila,

bizi bedi Ioaniko

ta neu il nadilla;

eztot nai osasunik

ezta bizitzarik

zetako dot bizia

neure Ioane barik?

Nor kentzen dot munduti?

dino eriotzeak

gizona? edo gura dau

etorri emazteak?

Arritu ta Teresa

muturik egoan

baina asmorik ilteko

ezeukan gogoan.

Al izan ebanean

eragin minari,

bizkor erantzun eutsan

eriotzeari:

Baldin nai ezpadozu

ioan lagun barik

neure senar maitea

dago or il gurarik.