ANDRA MARIAN SORREREARI

Agur Maria guztiz garbia

ta inoiz orbanik bakoa

Iaungoikoaren mirari andia

berariz sorturikoa.

Zeru ta lurren Iaun da Egilea

gizon egin zan baño len

Zu asi ziñian, Ama maitea

guztiz garbirik izaten.

Guztiz ederra sortua zara

ta Aingeruak lez garbia

baratz graziaz ingurutua!

zoriontzako iturria!

Ana zeure amak artu zenduzan

bere erraietan garbirik

ez zendun zeugaz mundura ekarri

lenengo loien asirik.

Mundua asi zan Iaunak esanaz

«egin bedi oraiñ argia»,

eta zerua lurreratu zan

sortu zanean Maria

Danok mundura loituta gatoz

eta, Maria, zu garbi:

geure Egillean anditasunak

zugan egiten dau argi.

Asuero andian erabagiak

ezeban Ester artuten:

danen legean bera bakarrik

Erregiña etzan sartuten.

Adanen seme guztiok

dogu loi iaioteko legea

baña Mariak Esterrak legez

maitetu eban Erregea.

Lege zarragaz mundua egoan

gaben azkaneko izarra,

lege barrian eguzki ederra

mundura ekarren bakarra.

Mirari andi au ondo etorkigun,

Iaunak nai eban da izan zan:

Jesusen Ama bera lez garbi

eta orban barik sortu zan.

Nok iruditu lei gure poza

sinisgaitu iakunean

garbi izan zala ta orban bakoa

Maria sortu zanean?

Zeure lenengo garbitasuna

siniztu dogu guk beti:

euskaldun utsak izan zirean

beste guztien aurreti.

Pekatarien bitarteko Ama

berariz sorturikoa,

erejiatik, arren, gordeizu

lur eder geure errikoa.

Eta emoiozu biotz sendoa

Elizean Buruari

zapaldu daion burua, zuk len

egin zeutsan sugeari.

Iaio baño len, ta iaiokeran

ta iaioezkero Maria

biotz guztiti sinistuten dot

beti izan zala garbia