BEDERATZIURREN ONEN
AZKENEKO EGUNERAKO
ITZALDI, EDO PLATIKA

Scrutemur vias nostras &.

Birjiña txit Santa &. Lendabiziko Platikan bezala.

        Konfesio onaren prestaera izan da bederatziurren onen gai guzia, eta gaur degu azkeneko eguna. Konfesio onaren prestaerak eskatzen ditu bi gauza. Bata da gure bekatuen examina, edo gogora ekartea, eta au egin diteke edo azkeneko konfesiotik, edo konfesio gaiztoak asi ziran denboratik; konfesio gaiztoak alabaña berritu bear dira, eta ezin au ongi egin diteke andik oraindaño egindako bekatuak gogora alegiñean ekartzen ezpadira. Jauna, esan oi due batzuek, konfesatu nituan onelako, edo alako bekatu, zertako berriz gogora ekartzen eta berriro esaten ariko naiz? Zertako diozu? Barkazioa Jaunagandik iristeko; ez da alabaña au iristen konfesio onarekin baizik. Konfesio onaren prestaerak eskatzen duan bigarren gauza da, gure bekatuakin galdu degun Jauna billatzea, eta beragana gure biotzak biurtzea egindako bekatuen damuarekin, eta aurrera bekaturik ez egiteko asmo osoarekin; baña ez dira gure biotzak Jaunagana bear dan eran biurtzen, fedearen argiarekin gogora ekartzen ezpadira damubide egokiren batzuek. Bi gauz oek itz gutxian aditzera eman zituan Jeremias Profetak, esan zuanean: Begira degiegun gure bide, eta ibillerai: Scrutemur vias nostras: eta billa dezagun gure Jauna, eta biur gaitezen beragana: Et quaeramus: et revertamur ad Dominum. Onetarako azkeneko aldian examina izan zan Jaunaren legeko zazpigarren, eta amargarren aginte, edo Mandamentuen kontrako bekatuen gañean, eta ondoren, itzegin nuan munduaren azken-kontuetako egun andiaren gañean. Gaurko examina izango da Jaunaren legeko zortzigarren Mandamentuaren kontrako bekatuen gañean. Urrena ukituko ditut bekatariak bere ibillera, eta bizitza gaiztoarekin irabazten dituan betiko su, eta garrak, edo infernuko nekeak. Enzun arretaz, nere Kristaua.

§ I.

        Begira degiegun gure bide, eta ibillerai, esaten digu Jeremiasek: Scrutemur vias nostras. Eskatu degiogun onetarako Espiritu Santuari bere lagunza, esaten diogula:

        Atoz, o Espiritu Santua, atoz beartsuen gurasoa, atoz doayen emaillea: argi ezazu nere adimentua, nik nere utsegiteak ezagutzeko; mugiezazu nere biotza, oen damu egiazkoa sortzeko, eta aurrera bekatutik, eta bekatuaren bideetatik aldegiteko, eta konfesatzeko. Zoaz oraiñ, Kristaua, Jaunaren legeko zortzigarren Mandamentura.

        1. Mandamentu onek dio: Zortzigarrena falso teslimoniorik ez altxatzea, eta gezurrik ez esatea. Begira bada lenengo lekuan, lagun Urkoaren kontra juizio gaiztoak egiteko oitura izan dezun? Juizioaren izenez emen aditzen da lagun urkoaren gañean gauza gaiztoren bat bide gabe siñistea. Diot bidegabe; zeren bear adiña bide danean, ez da juizio gaiztoa. Ekusten dezu, arako neskatx ergel ura gau, ta egun mutillen ondoren dabillela, eta diozu zeregan: urlia au ez da buru onekoa, eta onesta. Juizio au bidezkoa da, eta beragatik ez da gaiztoa. Diot gañera sinistea; zeren lagun urkoaren kontra gauzarik itsusiena gogora etorriko baliz ere, ez da juizio egitea, sinisterik ematen ezpazayo. Juizio gaiztoa batzuetan da bekatu larri edo mortala, nola dan lagun urkoaren onra, eta izen onari kalte andia datorkionean. Beste batzuetan da bekatu arin, edo beniala, zeren sayets guzietara begiratu ezkero, gaya andia ez dan, eta lagun urkoaren onra, eta izen onari utsiki andirik egiten etzayon. Ala ere zu, Kristaua, oitu zaite lagun urkoaren utsegite, eta tatxak ez sinistera, bide txit andirik ezpadezu: esazu zeregan: ez det nik zer egin lagun urkoaren utsegiteakin: nere buruarekin daukat zer egiñik asko. Jaunak lagun degiola bakoitzari.

        2. Begira, zeregan sinistu ote dezun, urlia, edo sandia sorgiña dala, zeren atso arlote, eta begigorria dan? Gaixotzen da urliaren aurra, sandiaren idi, edo beyak ez du jan nai eta dio batek: atzo emen egon zan arako atso begi gorri ura: sorgiña izango da, eta ark gaisoturik ipiñiko zuan aurra. Au da juizio gaiztoa. Baldin atso arlote, ta begigorri guziak sorgiñak balira, gaizki egongo lirake erriak. Tyko Brahe zan gizon txit jakintsua; baña aur denboran aditu zituan sorgiñen ipuyakin geratu zitzayon oen beldur andia. Goizean, etxetik irtetean, arkitzen bazuan atsoren bat, bereala biurtzen zan etxera, eta egun artan etzan kanpora irteten, gauza gaiztoren bat gerta zekion beldurrez. Nork eztakus, au zala zorakeri andia? Onen anzekoak dira bada askoren sorgin-beldurrak. Jakizu, Kristaua, emengo atsoak sorgintza baño nayago lukeela bizkorgarri pixka bat.

        3. Begira, erraza izan ote zeran lagun urkoaren kontra etorri zaizkitzun gogorakoai bide gabe leku emateko? Leku ematea, sinisten dezula osotoro da juizioa, eta au ukitu degu len. Leku ematea, baña sinistu gabe osotoro, batzuetan da duda, besteetan sospetxa. Duda, edo enura gai onetan da, lagun urkoaren kontrako gauzetan beñ batera, gero bestera dabillenean gogorazioa, eta atzenean geratzen danean balanzan bezala. Sospetxa da lagun urkoaren kontrako gauzaren bat osotoro sinistu gabe, bayezkora geyago etziten, edo makurtzen danean bat. Duda, eta sospetxa gauza txit itsusiaren gañean ezpadira geyenak erakusten diguenez, ez dira bekatu larri, edo mortalak; alaere oitu zaite zeregandik ayenatzera, esaten dezula zere barrunbean: ez det nik zer egin besteren utsegiteakin, nere buruarekin daukat nekerik asko. Esan det, duda, eta sospetxa gauza txit itsusiaren gañean ezpadira, geyenen iritzian ez dirala bekatu larri, edo mortalak, bidegabeak izan arren; baña gauza txit itsusietan, eta bear adiña bidegabe egiten diranean, izango dira bekatu larriak: egin dezagun kontu: Obispo Jaun bat Judua, edo herejea dala edo bizitza lizun, ela lotsagarria egiten duala.

        4. Begira, egotzi ote diozun lagun urkoari ez duan tatxa, edo utsegiteren bat? Zer utsegite, eta tatxa, eta zenbat lagunen aurrean?

        5. Begira, ezkonzaren itzakin engañatu zenduan urliari egotzi ote diozun ez duan tatxaren bat, edo agertu ote dituzun ixilik egon bear zuen gauzak? Onelakoak nekez Zerura ditezke, zeren egin dituen kalteak desegiteko biotzik ez oi duen izan. Nai duena egin artean, emengo ditue ezkontzeko milla itz: gero damutzen zate, eta esango due bearbada: Pu kirasa dakar, eta esango ditue esan bear ez lirakean gauz asko, batzuek egiak, besteak gezurrak. Badator oraiñ onela engañatua izan dan oetakoren bat negarrez, eta dio: urliak au egin dit, eta onela utzi nau galdurik. Gutxi da itza ukatzea; baña esan ditu neretzat onelako, ta alako gauza. Gaizki egin du ark, eta bere saria artuko du denboraz betiko su, eta garren artean, ezpada zuzentzen. Baña, atozea: etzinakian, itz aek, gurasoen baimena gabe, etzuela balio munduaren aurrean? Eta oraiñ zatoz negarrez? Ark gaizki egin du, baña zuri ongi gertatu zatzu.

        6. Begira, izan ote dezun lagun urkoaren utsegite txikiak andi, eta andiak are andiago egiteko oitura? Bekatu onetan erraz erortzen dira gorrotoan bizi diranak.

        7. Begira, izan ote dezun oitura lagun urkoaren obra onak alde gaiztora botatzeko? Esaten dezula obra onak dira urliak egiten dituanak, baña jakizu zer, asmorekin, eta zertako egiten dituan? Au da agiri dan obra tatxatu ezin danean, agiri ez dan sustrayari tatxa ipintzea. Au da gauz itsusia, eta dator lagun urkoaganako onginai, eta amorioa itzalia egotetik.

        8. Begira izan ote dezun, lagun urkoaren tatxa, eta utsegite ixilik daudenak agertzeko oitura? jauna (esango du, oitura au duanen bateek:) ez diot iñori ere ezer asmatu, edo egotzi, Atozea, eta zeren besteri gogoak eman zion lagun urkoaren kontra itzegitea, zuk ere itzegin bear dezu era berean? Jauna, egia zan esan nuana. Atozea, eta zeren egia zan, mutxikatu bear dezu lagun urkoaren izen ona? Egia da, egin dituzula zuk zenbait utsegite, isilik daudenak, eta naiko zenduke oek agertzea, zeren egiazkoak diran? Jauna bati bakarrik esan nion, iñori ez esateko itzaren azpian. Atozea, eta, eztakizu, bat bakarrari esatearekin ere gutxitzen dezula lagun urkoaren onra, eta izen ona? Etzate beraz esan bear ez etxekoai, ez kanpokoai, ez senarrari, ez emazteari. Gañera ezin zaude su ixillik, eta nai dezu besteak iñori ez esatea? Jauna nik esan nuan gauz ura barreatua, eta zabaldua izango zan, bada nik aditu nuan bi, edo iru lagunen aurrean. Ez da au asko gauza bat barreatua, edo publikoa izateko. Onetarako, jakin bear du erriaren geyenak, edo beintzat ainbestek, non sinistu ditekean, laster jakingo duela erri guzian. Orregatik ez dezu, Kristaua, gauza bat barreatutzat iduki bear, zeren bik, edo iruk dakien.

        9. Begira, lagun urkoaren tatxa, eta utsegite barreatuak esan dituzun, atsegin artzen dezula? Onelako gauza barreatuen gañean itzegitea urrikaltasunez, ez da bekatu; baña gertatzen dana da, etsaiak etsaiarentzat esatea, eta aditzea atsegiñ andiarekin onelako gauzak, eta orduan izan oi da askotan bekatu larria karidadearen kontra. Anima lander, eta dollorren izena ematen die onelakoai San Franzisko Salesek.

        10. Begira, lagun urkoaren gañean itzegiten asirik, esan dezun: Nik dakidana baziñakie, baña nagoan isilik: beste batzuetan: esango banu dakidan guzia? Esazu madarikatua; bada itzegite orrelakoakin gauza dan baño itsusiago egiten dezu.       

        11. Begira, egon ote zeran lagun urkoaren onra, edo izen ona beztutzen, edo gutxitzen duen gauzak, aditzen zeregan poztutzen zerala? Enzun gai onetan esatera noana. Guraso, eta etxeetako buruak, eragotzi bear dieza gazteai lagun urkoaren kontrako erausiak egitea; bestela beren gañean ditue onela egiten dituen bekatuak. Bigarrena: ezin eragotzi badiezu lagun urkoaren kontra itzegitea, ipintzu kopeta beltz, eta edo isilduko dira, edo ezagutuko due, etzatzula agradatzen egiten duen erausia; baña au onela egin bearrean, zenbat bider atsegin andiarekin aditu dituzu lagun urkoaren kontrako gauzak? batezere arekin aserre bazera?

        12. Begira, isilik gordetzeko itza emanik aditu dituzun gauzak agertu, edo esan ote diozkatzun norbaiti? Nolako gauzak, eta zenbat bider?

        13. Begira lagun urkoari bere mallan zor zayon onra galdu diozun, esaten diozkatzula itz desonragarriak? Zer itz, zenbat bider, bakarrik, edo iñoren aurrean

        14. Begira, norbaiti bere aurpegira esan ote diozkatzun lotsatan utziko duen gauzak, edo bereak, edo aurrekoenak?

        15. Begira, etxeko, edo auzoetako pakea galerazteko gauzak esan dituzun etxean, edo kanpoan? Emendik gorrotoak, eta elkar ezin ekusia.

        16. Begira, iñoren kalteko gezurrik esan dezun?

        17. Begira, losentxakin laudatu ote diozkatzun urliari bere zorakeri, eta ibillera gaiztoak? Onelako losentxariak dira Satanasen erakusleak Asko da examinarik. Goazen oraiñ, bekatariak bere ibillera, eta bizitza gaiztoarekin irabazten dituan betiko infernu, eta ango neke, su, eta garren gañean zerbait esatera.

§ II.

        Bederatziurren onetan asko egia aditu dituzu, Kristaua, eta guziak egokiak, esnatzeko bekataria, bekatuaren bideak utzirik, betiko bizitzari gogoz jarraitzeko. Alaere sorra, ta gorra zaudela dirudi, bekataria, eta beragatik gauza bearra da esnagarri onen bat billatzea, eta au izango da zure begien aurrean ipintzea zere bizitza gaiztoarekin irabazi, ta irabazten dituzun betiko infernua, eta ango neke, su, eta garrak.

        Gaiztoak, ez du biotzik bekatutik aldegiteko, eta poztuko litzake infernurik ez izateaz, eta bearbada sayatzen da sinistera, ipuiren bat dala au. Baña alperrik; zeren gure siniste, edo fedeak erakusten digun, egia dan au. Siniste berak erakusten digu ara amildu zirala Luzifer eta bere lagun gaiztoak (2 Petri c. 2. et epist. Cath. Judae):bai ta aberats kutiziziatsua.ere. (Luc. 16). Beraz bekataria, ezin ukatuko degu, fedea ukatzen ez degula, gaiztoarentzat prestatua dagoala lurpean susko lize izugarri bat infernua esaten dioguna. Lurpean diot, bada Eskritura Santak esaten digu, Datan, eta Abiron amildu zirala bizirik infernuan, askaturik beren oñpeko lurra (Num. 16). Askoren edo geyenen iritzian lurraren erdian arkitzen da lize izugarri au.

        Baña nolakoa ote da toki au? S. Lukasek dionez da su, ta garrezko lize ondorik ez duana (Luc. 8, et Apoc. 20). Infernua da Satanasen toki izugarria non dauzkan bere adiskide, eta serbitzariak oñazez lertzen, eta era berean idukiko ditu betikotasun guzian. Artuko due Demonioak leoi, artz, otso suge, eta zapoen anz eta iduria, eta egingo dioe bekatari doakabeari ozka, aginka, eta atzaparka: eta orroaz egongo da betiraunde guzian. Au izango da, emen artu zituan, atsegin lotsagarrien saria. Inferrua, S. Juanek dionez, da sufre urtuz beterik dagoan ainzira, edo putzu bat, non arkitzen diran animak bekatura amilderazten dituenak, dala losentxakin, dala ergelkeri, eta apaindurakin (Apoc. 21). Infernua, S. Matheok dionez, da beti sutan, eta beti goritua dagoan labe bat (cap. 13). Ango egurra, eta ikatza izango dira bekatariak berak. Infernua da atzenean toki bat, non arkitzen diran neke, eta gaitz mota guziak onaren kutsurik bage.

        Baña nolakoak ote dira neke oek? Neke oek batzuek dira kaltearen pena. Au da Zerutik erbestetua, eta Jaunaren edertasun neurririk ez duana ekusi gabe egon bearra. Pena au da izugarriena, zeren zori on guziaren iturburua da Jaunaren edertasun baztergabea ekustea, alako eran, non S. Agustiñek dionez, begien itxi-idiki batean ura ekuste utsa asko izango litzakean infernuko neke guziak gozatzeko.

        Ango beste nekeak dira sentiduai dagoztenak, eta eman oi zate sentiduen penaren izena. Pena onek betikotasun guzian erkiturik, eta gogaitzen idukiko du bekatari galdua. Sentidu guziak, baita oroipena, adimentua, eta borondatea ere oñaze uts biurtuak idukiko ditu, baña oñaze oek ez dira berdiñak izango bekatari guzietan, baizik bakoitzak emen artu zititan atsegin gaiztoen neurrian. Ala esaten digu S. Juanek (Apoc. 18). Modestiarik ez duen begi arroak, eta ekusi bear ez lirakean gauzak ekusten ibilli ziranak, egon bearrak dira Demonioen anz, eta iduri itsusiak ekusten dituela. Itz loyak aditzen atsegin artu zuen belarriak adituko ditue adia, negar, eta madarikazioak. Sudurrak ere izango due beren nekea doakabe bakoitzak botako duan kiratsarekin. S. Buenabenturak dionez, bakoitzak an botako duan kiratsa asko izango lizake mundu guzian izurria sortzeko, zer kiratsa bada ez due zabalduko ezin konta al doakaberen gorputzak? Mingañak, eta ausapayak igaroko ditue oñaze ikaragarriak. Itz loidesonestoak esateko. oitura izan zuanari itsatsiko:zaizka Demonioak mingañetik, sugetzar itsusien irudian, inguratuko: due gorputz guzian, eta egongo da marruaz. Ordikerian bizi danari sartuko dioe autik edariaren ordez berun urtua, eta dragoyen beazuna: Fel draconum vinum eorum (Deut. 32). Doakabearen oñaze au aditzera ematen du Jesu-Kristok aberats kutiziatsuaren eta Lazaro eskalearen ipuyarekin. Aberatsa bizi zan era guziakin: jantzitzen zan soñeko ederrakin, eta mai ugari zuan. Lazaro gaixoa eskean bizi zan: zauriz betea zegoan eta egon oi zan aberatsaren ateetan, aren mayetik erortzen ziran apurrakin gosea ill nayez, baña etziozkan iñork ematen. Il zan Lazaro, eta joan zan Abrahanen aldera. Il zan Aberatsa ere, eta jatxi zan betiko su eta garren artera. Ainbesteraño oñazeak, eta egarriak estutzen zuen, non otsegiten zion Abrahani, bidal zezala arren Lazaro, urtan beatza bustirik, mingaña eza zegion piska bat: bada oñazez lerzen nago, zion garroen artean: Crucior in hac flamma (Luc. 16). Etzuan gauz andia eskatzen, baña ukatu zitzayon au ere. Eta mingañak, ta ausapayak onelako oñazeak igaro bearko baditue, zer igaroko ez ditu ukieraren sentiduak? Au da guzien artean zatarrena, gorputz guzian zabaltzen dana, ta atsegin lotsagarrien billa beti dabillena, eta betiraunde guzian egon bearra da artu dituan atsegiñ lizunen saria dastatzen. Demagun, urliari kako gorituakin urratzen diozkeela goyak, zeren salgai erabilli dituan, eta au bera egiten dioela esku, oñ, eta masalletan, zeren bere buruarekin, eta besteakin ukiera zikiñak egin dituan. Demagun gañera, sartzen duela, suge, ta zapoz beterik dagoan lize batean. Bereala itsasten zaizka gorputz guzitik, eta daukee marruaz. Atzenean, sartzen due goriturik dagoan burni-kutxa batean, eta dago erretzen, eta kiskaltzen. Esan zadazu, bekataria, ez lizake urliaren neke, eta oñaze au guziz izugarria? Jakizu bada, ez dala au guzia, gero ekusi bear dezunaren gereizea ere, dio S. Juan Krisostomok. Au onela izan, eta alaere bizi zera bizi zeran bezala?

        Neke oek dira bekatari galduak gorputzaren aldetik ekusi bear dituanak, eta ez dira ariñagoak izango animaren aldetik ekusiko dituanak. Oroipenak gogora ekarriko dio, Zerurako egin zuala Jaunak, baña arako bidea utzirik, bizitu zala bekatuaren bideetan: Lasati sumus in via iniquitatis (Sap. 5): eta ona nik irabazi dedan saria! betiko su, eta garren artean egon bearra. Adimentuak aditzera emango dio, ezer ez diran atsegin lotsagarri batzuekgatik betiko galdu duala bere burua, eta erazekiko zayo bere kontra: Irascetur: amorratuaren eran asiko da ozka, eta egongo da gogaitzen: Dentibus suis fremet, et tabescet (Psal. 111). Borondatea añ sumindua, eta ainbesteraño oñazez inguratua egongo da, non Jaungoikoaren beraren kontra aserratuko zayon. Etzayo ez egindako bekatuaz damutuko; eta damutu bearrean, ariko da beti bekatua bekatuari erantsitzen, eta al balu bukatuko luke Jaungoiko bera, bai ta doatsu guziak ere. Gorrotoaren izugarria!

        Atzenean beste neke, eta oñaze guziak baño geyago estutuko du bekatari doakabea Isaias Profetak dion ar ozkariak (Isaiae c. 66). Ekusiko du zeñ andi, eta samiñak diran daramaizkian oñazeak, eta etorri zaizkala oek bere nayez. Ezagutuko du, neke, ta oñaze oek iraungo duela betikotasun guzian: eta emendik jayoko zayo gogorazio bat esaten diona Galdu ni nere nayez! Galdu ni betiko! betiko! Gogorazio au da Isayasek arraren izena ematen diona. Ar au ez da beñere ilko, dio: Vermis eorum non morietur (c. 66). Beti ozka bezala ariko zayo doakabeari. Kendu naiko du beragandik, baña alperrik, zeren berekin idukiko duan betiraunde guzian. Joango dira milloika urteak, eta asieran bezala ariko zayo ar ozkari ura. Joango dira beste milloiak, eta milloiak, eta ez dio beñere utziko gogorazio gogaikarri ark. Gogaiturik asiko da madarikatzen bere gurasoak, bere jayotzako eguna, eta bekatuan lagun izan zituanak: eta are geyago dana, madarikatuko ditu Zeruko Santuak, eta Birjiña txit Santa bera ere. Zer geyago? Madarikatuko du Jaungoikoa bera. Il naiko du bere burua, eta otsegingo die mendiai: atozte, eta erori zaitezte nere gañera, eta ler nazazue: Cadite super nos. Deituko dio eriotzari, baña igesegingo du eriotzak doakabeetatik, dio S. Joanek Mors fugiet ab eis (Apoc. 9).

        Ekusten dezu, bekataria, zer irabazi degun bekatu egitearekin? Zer egin al dezakegu betiko neke, eta oñaze oetatik igesegiteko? Lenengo gauza da, lenbait len Jaunagana biurtzea konfesio on batekin. Enzuten badezu gaur Jaunaren dei, edo otsa, ez gogortu zure biotza, esaten digu Jaunak: Hodie si vocem Domini audieritis nolite obdurare corda vestra. Bigarrena: egin bear degu alegin guzia bekatura biurtugabe Jaunaren grazian irauteko. Jaunaren grazian azkeneraño, edo ill artean dirauena, salbatuko da, dio Jesu-Kristok: Qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. Ez da asko, Zerua irabazteko, arako bideari ekitea, baizik aldapari jarraitu bear zayo erpiñeraño. Irugarrena: ez dago Jaunaren grazian irauterik, uzten ezpadira bekaturako bide, eta perillak, lagun, eta etxe gaiztoak. Perilla nai duana, perillean bukatuko da, dio Espiritu Santuak. Laugarrena, ez da asko gauza gaistoetatik nolanai aldegitea, baizik gauza bearra da bakoitzak bere bizimoduan obra onak egitea, nola diran Sakrarentuak sarritan artzea, Jaunaren Itza enzutea, dagozkan egin-bide, eta lanai arretaz eranzutea. Au ez egitera, erraz biurtuko zera leneko bekatuetara. Atzenean Birjiña txit Santari jayera andi bat izalea. Baldin zu, bekataria, prest arkitzen bazera gis onetan bizitzeko, zenbatere andiak, itsusiak, eta asko izan ditezkean zure bekatuak, jakizu, andiagoa dala zure Aita onaren urrikaltasuna, eta esaten dizu, ez det nai bekataria galtzea, baizik nigana biurtzea. Nolo mortem peccatoris. Nigana biurtzen dan unean bertan aztuko naiz egin dizkidan eskergabekeri guziaz. Zure Aita maitagarriaren ontasun au Jesus onak berak aditzera eman zigun Ebanjelioko Seme ondatzallearen ipuian. Aita batek zituan bi seme, eta gazteenak esan zion: Aita bekar niri etxetik dagokidana. Deitu zien Aitak seme biai, eta eman zien zegotena, eta gazteena joan zan urrutietara: Peregre profectus est: eta oi dana, Aitagandik urruti zebillela, oitu zan atsegin lizunetara, eta ondatu zituan, Aitak emnan ziozkan ondasun guziak. Arkitzen zan arloteria andian, eta goseak igaroa. Jarri zan morronzan, baña nagusi añ prestuezarekin, non gure ezkutari ergela ipiñi zuan txerri zai. Ainbesteraño goseak estutzen zuan, non pozik jaten zituan txerriai ematen zitzaizten janariak ere; baña oetatik ere etzion iñork ematen nai adiña: Et nemo illi dabat. Ekusirik gis onetan bere burua, asi zan bereganatzen, eta esan zuan: Nere Aitaren etxean morroi, ta langilleak ere naroro, edo ugari jan oi due ogia: eta emen nago ni goseak erkitua, eta iltzeko zorian: Fame pereo, Zer egin al dezaket? Zer? Joango naiz nere Aita onagana, eta esango diot: Aita egin det bekatu zure kontra: Peccavi in Caelum, et coram te: ez naiz ni zure semearen izenarekin onratua izateko diña: baña ar nazazu zure langilleen artean bederik. Au beregan esan ondoan bereala abiatu zan Aitaganonz. Urrutitik ekusi zuan aitak, nola beragana biurtzen zan semea: irten zitzayon bidera, eta azturik egin ziozkan bidegabeaz, eman zion pakezko musua. Asi zan semea bere bekatuaren aitormena egin nayez, baña etzegoan Aita igaroari begira egoteko: agindu zuan, ekarri zegioela leneko janziera ederra: ipiñi zegioela eraztuna, eta oñetakoak ere bai. Illerazo zuan zekor gizen bat: erakarri zituan kantari, eta soñulariak, eta egin zuan festa andi bat. Aditzen dezu, Kristaua, zeñ on, eta urrikaritsua dan gure Aita Zerukoa? Eta au guzia esaten digula Jesu-Kristok berak? (Luc. 15). Eta aditurik au guzia, ez ote gera Aita onegana biurtuko? Ea, alai zaite, eta zoaz beragana, eta seme ondatzallearen eran esan zayozu: Aita egin det bekatu zure kontra: Peccavi. Egin det bekatu eziñ konta al bider, eta irabazi ditut betiko su, eta garrak: eta alaere itxedon didazu zuk, eta oraiñ bertan eskeintzen didazu nere bekatu guzien barkazioa, eta nerekin añ ona bazera, zeñ on, eta maitagarria etzera izango zeregan? O Ontasun neurri, ta mugarik ez dezuna! Zure kontra egin nik ainbeste bider bekatu? O Aita maitagarria! Damu det biotz guzitik: il baninz lenago! Damu det, eta artzen det asmo osoa, bekatutik, eta bekatuaren bideetatik aldegiteko, eta Zu Ontasun baztergabea serbitzeko: onela iristeko nere bekatuen barkazioa, eta betiko bizitza. Amen.