Orixeren «Maitale kutuna»ri kritika dala ta

        Eskerrak Orixeri egiten deutsodaz idazki au bide. Egi biribillak idatzi dauz. Zuurki dabil. Eta idazletzaz burua orraztuten dauanak, bestearen esanak goxoki artu bear. Geldiarazteko baiño, zirikarazteko dira oar orreik. Orixeri olan irudi. Neuri bere bai. Udako arotxoa igaroteko asmoz gaur kanpora noan ezkero, ezin erantzungo deutsot ariñegi, baiña aldiari berea jagokan ezkero, erantzungo.

        Oraintsuko Franceko poeta barrizaleen antzera idazten dodala esan daroela, diñaust. Ez ba. Ori diñoanak ez dakit zelango idazkerea gura dauan. Francen gaurkoetan Valery, Claudel, Gide, Cocteau-ren antzik iñondik ez. Leenago parnasiano esanak, neure gogokide, bearbada.

        «Maitale kutuna»tzaz azterketa: ederki egiña. Olerkari guztiakaz orixe egin bearko. Baiña naiakoatzaz idatziko dogu. Batzuk naiakotzat edo amaneramientotzat daukoena, besteak ez. Bakoitzak bere agoa. Ez nago antziñakoetzaz diñoanean. Zentzu eskola eukiko eben, baiña ez guztitik. Pindaro baizen romantikorik ete da? Ovidio bere bardin. Lirikan nortzuk zentzun eskola osoan? Horatius? Teokrito? Ba dira ludiko literaturatan olerkari gorenak, klasiko izan ez arren. Baiña gai au arriskuduna dan ezkero, onetzaz luzeki ekingo.

1932-IX-6