ANDRE DENA MARIAREN
ELIZAN SARTZEAREN GAÑEAN

NOELA

Kandelerokotz

Simeon ona, non zaude?

Ilkhi zaite athera,

Birjina saindua heldu

da Elizan sartzera.

Iaunak hitz eman zerotzun

segurantzaz bethea,

ikhusiko zinduela

haren Seme maitea.

Huna amak non dakhartzun

uso parearekin,

legearen kunplitzeko

borondatearekin.

Simeon ona ilhi da

tenpluaren athera:

Birjina Ama gonbidatu

du barrena sartzera.

Haurra besoetan artu

du bozkariorekin,

Ama ondotik zerraion

Josef esposarekin.

Aldarearen gañean

emeki du pausatu,

eta Iainkoari bere

Semea ofrendatu.

Errendatzen ziotzola

bere partez eskerrak,

debotki erran zituen

ondoko hitz ederrak:

«Iauna, orain uzten nauzu

neure azken mendean,

promes ziñarotan legez,

bake handi batean.

»Zergatik ene begiek

zure Salbatzaillea

ikhusi baitute aspaldi

Zuk agindu Prinzea.

»Ezagutzarik eztuen

jendearen argia,

eta zure Israelgo

popluaren gloria».

Gero Amari zioen

bere haurra bihurtu,

milla laudorioz Ama

saindua ohoratu:

«Benedika zaitezela,

o Birjina noblea,

zure ganik zeren sorthu

den Jongoiko Semea.

»Benedika dadillala

zure sabel garbia,

gizonaren obra gabe

zeren baita erdia».

Iosef zaharra ere zuen

arraiki salutatu,

gero korteski zeroen

biei konjia hartu.

Boz eta pagurik zuen

akhabatu bizia,

zeren ikhusi baitzuen

prometatu Mesia.