Bartolo ta Mari Iñaziren pasadizuak
Aste ontan Txirritak jarriyak

          1

«Jaungoikuak egun on

dizuela, Ma-Iñazi;

zer zabiltza zu emen

makilla ta guzi?»

«Ardi-kontu, Bartolo,

nai banazu ikasi,

beste ofiziyorik

ez nuan ikasi».

          2

«Ez al dezu artu biar,

Ma-Iñazi, gizonik?

Bizi-modu obia

jarriko dizut nik».

«Ez dadukat dirurik

eta ondasunik;

ez det uste, Bartolo,

zuk naiko nazunik».

          3

«Zu egonagatikan

arlote ta pobre,

zenbait aberats baño

neretzako obe;

atoz, zauden bezela,

xentimorik gabe,

ta zu egingo zera

nere gauzen jabe».

          4

«Ni izanagatikan

etxe pobrekua,

badakizu naizela

biyotz noblekua,

beste batzuek baño

konduta obekua,

zirri bat ere iñork

egin gabekua».

          5

«Berrogei ta biña urte

zaizkigu kunplitu,

iya bada garaia

nai bada mugitu;

berel-berelakuan

etzera kupitu,

Jainkuak bestek eztu

nik ainbat sufritu.

          6

Arreba monja juan zait,

au da desgraziya!,

fameliyan dadukat

indar-eskasiya;

orañ ipintzen dizut

komenientziya,

zuria izateko

nik dedan guziya.

          7

Iru bei ta ogei ollo,

zakurra ta astua,

lau katu eta bi auntz,

zer bizi poztua!

Morroi bat artuko det

pulamentuzkua,

ez dago saiatzeko

paraje gaxtua.

          8

Etxia neria det,

baditut bi txerri,

baita mendiyan ere

berrogei bat ardi;

pobria izan arren

azaltzen naiz argi:

zor artzekuak kito,

kontuetan garbi».

          9

«Bi aizpa bizi giñan

aita eta ama,

bestiak gobernatzen

nik bakarrik lana;

aientzat justu-justu

sortzen nuen dana,

irabazi orduko

aurretikan jana.

          10

Aste batian illak

aita eta ama,

ta aizpa reumak artu,

ura gure lana!

Izeba batek artu

zuan beregana,

zerbait biar zanian

beti neregana.

          11

Sokorritutzen nuen

onradamentian,

negar egiten zuen

begiyak betian;

orañ bi illabete

sartu zan lurpian,

galanki sufrituta

amar bat urtian.

          12

Ez  bagera saiatzen

ez dago gauz onik,

ez dezu adituko

alperra naizenik;

egiñala guziya

egingo dizut nik,

nere partetik ezta

galduko gizonik».

          13

Bartolo arkitzen zan

estadu motxian,

iñor emakumerik

etzaukan etxian;

dudan ibilli gabe

denbora luzian,

illabete baño len

esposatu zian.

          14

Orra pasadizuak

guk adierazi,

saiatzen danak eztu

burlarik merezi;

orañ egin biagu

lengo penak utzi,

alkar istimatuaz

ondo-ondo bizi.

Bertsolariya,

[1931-10-18]