Bertso berriak
Txirritak jarriak

          1

Fermin Imaz deitzen dan

binoteru orri

lengo bertsuen bueltak

biaizkat jarri.

Nai bazenduen jakiñ

teatroko berri,

zertan etziñan garaiz

nigana etorri?

Orain erriz erri

or zabiltza larri,

nai dubenak neurri

kulpante zegorri,

afana franko eta

talentuz urri.

          2

Ernani'n jaiua naiz,

an bertan aziya,

Jose Lujanbio da

nere graziya.

Amabost urterako

lan ontan asiya,

oraiñ Fermin Imaz'ek

eman dit auziya.

Badakat sasoya,

gorputza lasaya,

billatutzen saya

nun dan arrazoya;

sekulan enaiz izan

zure etsaya.

          3

San Tomasez esan du

mozkorra etzala,

nik erantzungo diyot

bai ala zala.

Izan liteke ona

eta serbitzala,

bañan egiten diyo

arduak itzala.

Nere kontra ala

oju eta gala,

gaiztua nitzala,

gaizki gabiltzala;

obia da pasa zan

juan zan bezela.

          4

Txarraguak esango

nizkioke, baña

kupitu egiten naiz

ni alajaña.

Uste al du dagoala

kantari bikaña,

egingo lukiela

esanaz nik aña?

Badaduka griña,

intentziño piña,

zuk daukazun miña:

supritu eziña;

deituko ziñuzteke

kapaz baziña.

          5

Neri lotsagabia

zuk dirazu esan,

inozente dagonak

sinista dezan.

Iñoiz jardunak gera

zu eta ni plazan,

beti gelditzen ziñan

bajuaren trazan.

Zuk nai zendun ditxan

ni arkitzen nitzan,

ez arrua izan

esponjaren gisan;

zegorrek pentsa zazu

nola zabiltzan.

          6

Bera bañan oberik

eztala iñon jayo,

mozkor-aldin batian

itzul'in zayo.

Gradu altuetara

nai du orrek iyo,

allegatuko dala

enitzake piyo.

Itzegin du yayo,

erantzungo zayo,

muturra seriyo

gezurra dariyo;

salda gatzik gabiak

eztu baliyo.

          7

Bertsuakin nai luke

orrek aberastu,

bai ezpalizkiyote

paperak ostu.

Kanpuan ibilliyak

badu milla gastu,

ezpaldin bazabiltza

konpasian justu.

Eran arte estu,

berak aldrebestu,

egon zaitez prestu,

ez kopetik beztu;

muatzen dan monedik

iñork nai eztu.

          8

Goiz tabernan sartuta

atera berandu,

premi aundirik gabe

zenbait eran du.

Nekatu gabetandik

nai luke mantendu,

andriak egiñetik

ogiya jaten du.

Bost aldiz esan du,

entzun nai bazendu,

zurrutak sutzen du,

ark eziñ zuzendu;

gaxuak larrutikan

pagatutzen du.

          9

Errenteriya'n ziñan

kantari azaldu,

nere kontra paperak

ziñuen saldu.

Beste batzuek berriz

mozkortuta galdu,

aldrebestasunian

oi zeñek igualdu?

Memoriya auldu,

izketa moteldu,

neri artzen kargu

lotsarik bai aldu?

Motibuak badauka

nundikan eldu.

          10

Gazte-denboran ziñan

zu nere laguna,

errespetokua ta

iztun leguna.

Oraiñ elkarri esaten

goatzen zaguna,

au da jolas-bidia

ipiñi deguna!

Zu zerala ona

zabaldu da sona,

zedorrek esana,

ongi dakizuna;

amar aur azitzeko

ai zer gizona!

          11

Nik eztiyot emango

juezari parte,

berriz ere jarrita

kantatu fuerte.

Bertsuen almazena

ez daukat aparte,

bueltak emango ditut

kapaz naizen arte.

Makiña bat kolpe

eman dezu torpe,

arrazoi baluke

aitortuko nuke;

nigana noiz bildu zan

esango dute.

          12

Ankak zabaldu eta

balantzaka asi,

kopeta illunduta

begiyak itxi.

Aurrian zein daguen

ezin du ikusi,

txandarikan eztiyo

iñori nai utzi.

Oju eta irrintzi

iñork ezetz autsi,

orrek nai du bizi

guziyen nagusi;

iñon ametitzerik

eztu merezi.