Bertso berriak
Txirritak jarriak

Pernando Amezketarrari
 

              1

Ijiniero baten etxera

juan zan egun batian:

urre-barra bat aundi samarrak

zenbat balio lukian.

Erantzun zion: «Etorri gero,

esango dizut jatian,

bazkal-onduan gero kontuak

egingo dira kafian».

              2

«Urre barr'ori nun dezu bada,

nere baserritar ona?»

«Por si acaso billatzen badet

galde egin diyot, jauna».

«Danak debalde uzten dizkitzut

gaurko erana ta jana,

naiago nuke etxe ontatik

baldin bazeudeke joana!».

              3

Neskamiari uju egin ziyon:

«Zabaldu zaiozu atiak!».

Erantzun ziyon: «Pena ematen dit

asarretuta joatiak!».

Berari parra eragin ziyon

Pernandoren esatiak:

«Bein elkarrekin bazkalduko ta

artu ditzagun kafiak».

              4

Neskamiari bigarren txandan:

«Bultza, Maria, atia;

lastima dala diyo jaun onek

asarretuta joatia;

ontâ ezkero igualtsu da ta

eman zaiozu kafia,

arraio onei kostako zaio

berriz gurekin jatia».

              5

Bein praile zar bat etorri zan da

zorrotz artu ziyon kargu:

«Errot-arriyak zerutik bera

zenbat denbora biar du?»

Pernando zanak erantzun ziyon:

«Jauna, ez noski bi ordu».

Arro etorri zitzaion baño

laister aurretik bialdu.

              6

«Zenbat denbora biar lukian

orain nua esatera,

errot-arria prailia balitz

konparaziyo batera:

gaur amaiketan bota bazuen

Jainkuak zerutik bera,

amabitako etorriko zan

bikariyuen atera».

              7

Pernando etzan olakuetan

isillik egon-zalia,

asko pentsatzen etzan aldetik

ematen zuen dalia;

arentzat ere sumatu zuben

uste etzuen alia,

orduko zopa mayian zan da

barrena sartu zan prailia.

              8

Orduko oien pasadizua

iñork nai badu ikusi,

bikariyua balkoian zegon,

andik zituben ikusi:

«Prailiak asko dakite baño

gaur artzaia da nagusi;

atoz, Pernando, bazkaldutzera

zere makilla ta guzi».

              9

Egun batian astuarekin

abiyatu zan etxetik,

lepo gañian palakatuaz,

maite zuen biyotzetik,

ipurdi-pian zatarrarekin

ez ebakitziagatik;

bazijuan ta apaiz jaun batek

arrapatu du atzetik.

              10

Burla egiten asi zitzaion

gure sazerdote jauna:

Jesus, Pernando, au da lujua

zure astuak daukana!

Tela oberik iñun billatzen

izango da naiko lana,

nik ere pozik artuko nuke,

zenbatian dago kana?».

              11

Sazerdotiak itz ori esan,

Pernandok buelta urrena;

eskuarekin asto-zipotza

altxatu ziyon aurrena,

esanaz: «Jauna, or dago denda

tela-jeneru orrena;

bertan ederki ikasiko du,

sartu liteke barrena».

              12

Dendako ate itxusi ura

zuben denboran ikusi,

sazerdotia ikaratu ta

abiyatu zan igesi.

Uju egin ziyon: «Jauna, etzuben

gutxiagorik merezi;

ordañak entzun nai ezpaditu

neri burlaka ez asi!».

              13

Pernando nola bizitzen baizan

bikariyuen auzuan,

egun batian abisatu ta

etxea ekarri zuan;

biyak izketan egondu zian

ordu bete bat osuan

txerriya il da partiziyua

nola guardatuko zuan.

              14

Ta esan ziyon: «Pernando, laster

il biar degu txerriya,

bañan badago nere barrenen

kezka bat izugarriya:

igez nundik-nai etorri zaigu

odolkiya ta urdaya,

orain ordañak partitzekotan

besterentzat det erdiya».

              15

Erantzun ziyon: «Il beza, jauna,

neri esan diran gisan;

bañan odolki gutxi partitu,

ez bedi tontua izan;

gero balkoian jarri biar du

jendiak ikusi dezan,

gaberdi aldian barrena sartuta

ostu diyotela esan».

              16

Kriara laster bialdu zuen

arakiñaren galdian,

ilda balkoian ipiñi zuten

ta odolkiyak baldian;

Pernandok berak eraman ziyon

gabeko amarrak aldian,

apenas asko partitu zuben

Amezketa'ko kalian.