Kantabria'ko itxas-gizonai oroipen bat

          1

Nere biyotz gaixua

eskaka ari zat

bertso bi ipintzeko,

baldin baderitzat.

Abuztuben amabiyan

sortu zan ekaitzak,

egiñ dizkigu oso

deskalabru gaitzak,

makiña bat persona

ondatu du beintzat.

          2

Penak esplikatzera

orain naiz abiyan,

motibua dan gisan

mintzatu nadiyan.

Milla bedetzireun

eta amabiyan,

gañera Abuztuko

illaren erdiyañ,

desgrazi (y) au pasa da

Kosta Kantabriyan.

          3

Kulpa gabeko franko

badu eramana,

bakoitzai errezatu

aita gure bana.

Ain da negargarriya

egin digun lana,

anparo gabe utzi

ainbeste aur ta ama,

sinisten ere gaitz da

aurten pasa dana.

          4

Abuztuko illaren

amairugarrena,

guretzat argitu dan

egunik txarrena.

Izan zagun kupira

denak alkarrena,

gogoratu utsarekin

lertzen zait barrena,

au da paraderua

kantabritarrena.

          5

Eun da amaseikua

Bermeo bakarra,

aurten ez dute izan

suerte ederra.

Erri txiki batentzat

ai ori negarra!

Aurrak aita falta du

ta amak senarra,

badaukate anparo

on baten bearra.

          6

Itxasua zitzaigun

asarretzen asi,

bendabal aldetik zan

aizia nagusi.

Nork bere puestuari

ezin ziyon eutsi,

denak zatitu ditu,

iñor ez du utzi,

Gipuzkua'n bertatik

ez da falta gutxi.

          7

Eun da berrogei ta iru

omen dira danak,

arrantzalietatik

ondatu diranak,

gure Jangoikuari

kontuba emanak.

Guk egin biar degu,

bizirik geranak,

aietzaz erregutu

biyotza dubenak.

          8

«Aita San Inaziyo»

belako barkuba

amairu gizonekin

urpian sartuba.

Beraren imajiña

an zuben santuba,

Habana'ko partian

dago kostatuba,

tenpestade gaixtuak

jo ta puskatuba.

          9

Egur biren gañian

gizon bat jarriya,

ai, zer ote zan aren

orduko larriya!

Lagunak bera jun ta

estadu urriya,

ez da Donostiya'ra

errez etorriya,

ikusi du birian

ixtillu gorriya.

          10

Señale ibilli dala

arraixku aundiyetan,

arrai txarra besterik

ez dan tokiyetan.

Illaren amabostan,

goizeko seietan,

baporiak artu zun

beraren deietan,

naikua sufritu du

paraje oietan.

          11

Izena Daniel du,

nombria Eskurtza,

jeniyo bizikua,

espiritu utsa,

ta baliatu zaio

Jaunaren laguntza.

Oso maltratatuba

sartu zan ununtza,

berriz egon liteke

juan gabe aruntza.

          12

Iñork galdetzen badu:

«Gauz ori nola da?»,

nik erantzungo diyot:

«Egiyaz onla da».

Iñor dudan badago

betor eskolara,

anuntziyatu zuben

orduko bolara,

graziyak milla bider,

Aita Orkolaga.

          13

Ai, gure biyotzeko

Aita Orkolaga,

beraren eskutikan

ez gaitzala laga.

Orain bezela zaitu

eguna ta gaba,

berriz itxasu ortan

ez gaitezen traba,

bedorren talentuba

gauza biarra da.

          14

Jainkua portatzen da

danentzat ondradu,

gaiztuarentzat igual,

ain biyotz ona du,

emanaz irabazten

degun ainbat gradu.

Itxaso sagraduba

ur guziyen buru,

ark ere gurutzia

errespetatu du.

          15

Jesus maitiak eman

dezala argiya,

oraingo bolara ontan

badago premiya.

Euskaldunen artian

au da pikardiya:

Bermeo'tik galdu da

jendien erdiya,

lutoz jantziya dago

Kosta Kantabriya.

          16

Ango itxas-kolpiak

ta urro borroyak

tragatu nai zituen

mendi ta erriyak.

Pasa dira desgrazi

ikaragarriyak.

Orra amasei bertso

oraingo berriyak,

Fermin Imaz'ek eta

Txirritak jarriyak.

[1912]