Neskazar gaztia

              1

Neskazar baten pasadizua

iñork nai badu aditu,

ni banegoke ixillik, baño

barrenak ezin kabitu;

berrogei eta amabost urte

gutxieneko baditu,

parragarrizko kontuak dira

ondo esango banitu.

              2

Edade ortan gona motzakin,

ori da orren modua;

zazpi errial kosta omen zaio

afaitatzia burua,

atze aldeko ille guziya

bizar-labanaz kendua,

orain bistara azaldu zaigu

len gordian egondua,

garai onian abiyatu da

engañatzera mundua!

              3

Dituan zimak urdindu zaizka

eta gorbata gorriya,

azeri-larru baten erdiya

dauka lepuan jarriya,

sudurra berriz oso luzia

eta begiyaz larriya,

auts-koloreko ubel batekin

amarratuba gerriya...

Poxpolo-kajan para liteke,

ain dago parragarriya!

              4

Topo eginda beira jarri naiz

sorgiña zalako ustetan,

igarri niyon kristaba zala

asi zanian izketan;

nik esan niyon: «Gaur orla eta

zer ote ziñan gaztetan?».

Erantzun ziran: «Esposatzia

orain jarri zait kasketan,

nobiyo on bat billatzen dedan

or izandu naiz festetan».

              5

«Beraz, neskatxa, gazte denboran

gogorik ezta izandu?».

«Ez komenentzi aundirik ere

—erdi negarrez esan du—;

okertu nitzan batekiñ eta

geroztik ez naiz zuzendu».

«Komenentzi bat jarriko dizut,

ontzat artuko bazendu:

ni ere oraindik soltero nago,

nai'zu nerekiñ ezkondu?

              6

Nik edadia aitortuko det

bautismuan dan bezela,

jendiak esan ez dedan iñor

engañatzen gabiltzala:

irurogei ta beatzi urte

alde xamar gabiltzala».

Ark eman ziran errespuesta

neretzat franko itzala:

gero egongo giñala, baño

bastante zarra nitzala.

[1929]