Begi-Txikiyaren
bei, gurdi, asto ta idiak

              1

Bertso berriyak jartzera nua

euskera eder batian,

gizon batekin piatu nitzan

anbat neretzat kaltian;

etsai gaiztuak Kristo bezela

lotu niñuten katian,

ixtillu txarrak ikusi ditut

andik libratu artian.

              2

Lanak artuta anparo billa

zan neregana etorriya,

lendabiziko prestatu nizkan

bei-paria ta gurdiya;

aitatik ere eztet kobratu

baliyo zuten erdiya,

asto bat ere il ziran eta

ara naiko pikardiya.

              3

Astua il da gurdiya ausi,

egun tristiak orduan;

beiak lanian purrukatuak

urrikaltzeko moduan;

gaiztuak milla karkulaziyo

ibiltzen ditu buruan,

sujeto ori ezagutu det

denbora juan da onduan.

              4

Oiek orrela ondatu eta

eskatu dizkit iriyak,

eder askuak prestatu nizkan

bastante tirakariyak,

espalda-ezurrak eta kostillak

etzauzkitenak eriyak;

aiekiñ ere izan ginduzen

zelebrezko komeriyak.

              5

Nere iriyak Frantziya'rako

gogo txikiya daukate,

bire erditik bueltatu ditut

nola baitagon aparte;

gobernatuko luke erriya

ori balego alkate,

zernai pikardi berak eginda

beti besterik kulpante.

              6

Jose Maria Mujika daukat

apellidu ta izena,

pena gogorrak sufritzen ditut,

ez nago oso gizena;

nere denboran etzat aztuko

lagun zar batek esana:

badago zeñek zurrupatua

deskuiratzen dan gizona.

              7

Zerbait eskaka asi dan arte

prestua eta umilla,

bañan beria egiñ ezkero

arrotutzen dan mutilla;

iñor iñondik etortzen bada

orren informian billa,

Santiyo-mendi'n bizi naiz eta

nigana etorri dedilla.