BAZOAZ...!

                Pello Mari Ameriketara irten zan egunean

Beraz bazoaz orain emendik

nere lagun zar maitia

sorterriya utzi t'ezagutzera

itxas-arunzko lurdia.

Bañan... zergatik uzten dituzu,

euskaldun omengarria,

zu gabe onik ez duten mendi

zelai eta baserria;

noiz lezateke, nun oiek entzun

emengo koblakaria?

Ez aldakizu len ere zer dan

daramakizun bidia,

t'arantza billa nola zoazen

utzirik lore-tokia?...

Etzaitezela maisu goitiya,

etzaitezela ordia

gugandik orren urruti egon

luzaro beintzat gordia!

Ondo dakigu zenbateraño

jayo zeraden erria

maite dezuan ta zuretzako

berau dala pozgarria;

ongi dakigu nola txoriyak

zapuztu zaion kabia

utzi lezaken antzera gaur zuk

uzten dezula zeria.

Argatik, Pello, lertuko zaizu

zorigaitzez barrunbia

t'argatik oso miñtsu, larriro,

begitatik iturria

dariyozula joango zera

asperen aundiz betia.

Orla,... zuk gero arkitutzean

sapaya zeru t'ur bia

noizbait ikusten baldin badezu

beronen apar txuria

ots ariñ leun batez amilka

maitatzen itxas-ontzia...

nere agur bat an dijoala,

Pello, gogora zaitia.

            * * *

Agur-ba, agur, alik laisterren

ostera zu etortzia

nai nuke ziñez arkiturik beiñ

oparotasun guzia.

Agur, artu an lur zikoitz onek

ukatzen dizun saria!