Sentigarrizko debozioneaz eta
agortasun edo idortasun espiritualaz

BERROGOI ETA HEMERETZIGARREN
KAPITULUA

        Sentitzen den debozionea heldu da, batean naturalezatik, bertzean Demoniotik, eta bertzean Graziatik;. bainan haren fruituetarik iujeatuko ahal duzu nondik sortzen den; Ezen ekhartzen ezpaderautzu oneramendurik zure bizitzean, dudatzeko duzu heldu dela Demoniotik edo naturalezatik: eta duda hura hanbatenaz segurago izanen da, zenbatenaz zure debozione hartan gustu eta konsolazione geiago hartuko baituzu, zenbatenaz tinkhezkiago lotuko baitzaisko, eta zure burua estimaturenago baituzu hargatik.

        Noiz ere bada sentituko baitzara eztitasun espiritualez betherik, etzaudezila galdez nondik heldu diren, baina begira zaite hekin gainean permatzetik, eta zure ezdeusaren ezagutzatik eramaitetik: aitzitik enseia zaite ernetasun geiagorekin, eta zure buruaren gaitzeritste handiagorekin zure bihotzaren idukitera nahiz den amarra suertetik libratutik, espirituala bada ere, eta eztezazula desira Iainkoaz eta hari lakhet zaionaz bertzerik: ezen manera hartaz debozionearen gustua heldu bada ere naturalezatik edo Demoniotik, eginen da Graziaren obra zuretzat.

        Idortasuna orobat ethor diteke erran ditugun hirur ithurburutarik.

        Ethor diteke Demonioaganik, zeina enseiatzen baita gure gogoaren epeltzera eta bizitze espiritualetik itzultera, berriz haren sarazitzeko munduko konpartimenduetan eta atseginetan.

        Gure burutik, gure hutsak eta nagitasunagatik, eta zeren sobera gatxesten lurreko gauzei.

        Graziatik, edo gure abisatzeagatik erneago eta agudoago garen Iainkoari behatzen eztioten lan eta egiteko guzien utstera, edo esperienziaz guri ezagut arazitzeagatik, dugun ontasun guzia heldu dela harenganik; edo guri haren graziak etaa dohainak geiago preza arazitzeko, gure humiltzeko eta atzartzeko hekin begiratzera, edo hersikiago bategin gaizintzat bere Iainkozko Maiestatearekin, ukho osoa egiten derauegula, bai gure buruari, bai espirituzko atsegintasun guziei, beldurrez gure gogoa lotzen bazaie Iainkoak beretzat osorik nahi duen bihotza bi aldetara egin dakigun; edo are zeren gure hobeagatik atsegin baitu ikusteaz gudukatzen dugula gure indar guziez, eta ongi baliatzen garela haren graziaz.

        Beraz sentitzen baduzu idorra zarela eta gustu gabea, sar zaite zure baitan ikusteagatik zer eskasek eraman derautzun sentitzen ohi zenduen de-bozionea, eta har etzatzu armak eskas haren kontra, ez sentigarrizko grazia haren berriz ardietsteko, baina Iainkoaren begiei itsusi zaienaren zureganik khentzeko.

        Ikusten ezpaduzu non datzan zure eskas hura, sentitzen zenduen debozionearen orde, har ezazu egiazko debozionea, zeina baita Iainkoaren borondatearen azpian berehala jartzea.

        Eta halatan begira zaite zure eserziza espiritualen nihola ere utstetik; aitzitik zarraiste zure ahal guziaz, zenbat ere probetxu eta gozogabeak idurituko baitzaiskitzu, gogotik edaten duzula Iainkoaren borondate amudiozkoak zure idortasunean: eskhaintzen derautzun khiratstasunaren Kalitza.

        Eta noizpait hain bihotzeko ilhunbe handiak eta uzuak gertatzen badire zure idortasunarekin, non eztakizun zein aldetara itzul, ez eta zertan iar, eztezazula hargatik bihotza gal, baina zaude bakharturik eta fermu zure Gurutzearen azpian, eta lurreko konsolazione guzietarik apartaturik, munduak eta kreaturek eskhaintzen balerautzute ere konsolagarririk.

        Estal diozozu zure pairua nori ere nahi den, ez ordea zure Aita espiritualari, zeren hari bethi behar diozu erakusi, ez zure penaren arintzekorik bilhatzeko, baina xoilki harenganik ikhasteko nola hura iasan dezakezun Iainkoaren plazer onaren arauera.

        Ez egin ere Komunionerik, othoitzik edo, bertze eserziza espiritualik zure Gurutzetik libratua izaiteagatik, bainan indar hartzeagatik, haren balia arasteko zure Iaun gurutzatuaren loria handienetan.

        Baldin zure adimendua nahasia izanez, ezin medita eta ezin othoitz badirozu nahi zendukeien bezala, medita zazu ahalik hobekiena.

        Adimenduaz ezin daidikezuna, hura egizu borondateaz zure buruari borxa eginik, eta hitzaz balia zaite, behin zure buruari, gero zure Iaunari minzo zaiskola; zeren handik obra miragarriak ikusiko tutzu, eta horrela zure bihotzak hats eta indar berri hartuko du.

        Ordu eta kasu hartan bada erranen ahal duzu: Quare tristis es anima mea? & quare conturbas me? Zergatik triste zara, ene arirna; eta zergatik asaldatzen nauzu? Spera in Deo quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei & Deus meus. Emazu zure esperanza Iainkoa baitan, ene bihotza, zeren berriz ere hura laudatuko dut ene loria emaille eta begirale bakhoitza bezala.

        Ut quid Domine recessisti longè, despicis in opportunitatibus, in tribulatione? non me derelinquas usquequaque. Zergatik, Iauna, hain urrun ioan zara eneganik? ezterautazu behatzen ene beharrean eta tribulamenduan: Non me derelinquas usquequaque. Bederen enazazula osoki uts.

        Eta orhoitzen zarela Iainkoak Tobiasen emazte debotari bere hersturetan eman zioen dotrina sakratuaz, balia zaite zu ere hartaz, erraiten diozula hitz ageriez eta biziez.

        Hoc autem pro certo habet omnis qui se colit, quod vita eius, si in probatione fuerit, coronabitur; si autem in tribrulatione fuerit, ad misericordiam tuam venire licebit: non enim delebctaris in perditionibus nostris; quia post tempestatem tranquillum facis, & post lachrimationem & fletum exultationem infundis, sit nomen tuum Deus Israel benedictum in saecula Tob. 3.

        Nork ere ohoratzen baitzaitu segur du ezer bere bizia khoroatuko dela frogatu izan bada, eta libratuko dela tribulazionetan badago; eta gaixtatu bada ere zilhegi izanen dela oraino zure miserikordiara ethortzera. Ezen eztuzu atseginik hartzen gu galdurik ikusteaz: aitzitik tormentaren ondoan kalmatzen duzu guzia, eta hatsbeherapenen eta nigarren ondoan bozkarioa ekhartzen duzu; benedikatua dela sekulakotz zure izena, o Israeleko Iainkoa. Tob. 3.

        Erabil ezazu oraino gogoan nola zure Salbatzaillea Baratsean eta Gurutzean egon zen bere pena handietan bere Zeruko Aitak utsirik, sensuen parteaz bezanbatean; eta zure Gurutzea harekin batean ekhartzen duzula, errozu zure bihotz guziaz: Fiat voluntas tua, Egin bedi zure borondatea.

        Ezen horrela zure pazienziak eta orazioneak zure pairuez sakrifiziaturikako bihotzaren kharrak eramanen tuste Iainkoaren begitarteraino, eta handik ilkhiko zara egiazki debot eginik. Zeren, erran derautzudan bezala, egiazko debozionea da gure borondatearen agudotasun bizi eta fermu bat IESUSI iarraikiteko Gurutzea soinean harturik, zein ere bidetarik gonbidatzen eta erakhartzen baigaitu: geiago are egiazo debozionea da Iainkoa nahi izaitea Iainkoagatik, bai eta batzutan Iainkoa utstea Iainkoagatik.

        Debozionezko espirituari hainitz lotzen zaiskonek, eta beregainki emazteek hortaz neurt balezate bere aitzinamendua, eta ez sentitzen duten debozioneaz, eleudeske ez bere buruak, ez Demonioak enganaturik, eliteske alferrik, edo hobeki erraitera, eskergabeki arrankura gure Iaunak egiten derauen hain ontasun handiaz, aitzitik iar liteske Iainkozko Maiestatearen berokiago serbitzatzen, zeinak bere loria eta gure probetxuagatik gauza guziak ordenatzen baititu, edo utsten baititu gertatzera.

        Hortan oraino enganatzen dira emazteak, bai eta beldurrarekin eta zuhurziarekin begiratzen direnak bekhatu egiteko okasionetarik; zeren zenbait aldiz pensamendu itsusiez, latz eta harrigarriez, eta batzutan ikuspen lizunez ere penaturik, guziak aldaratzen dire, bihotza galtzen dute eta iduri dagote Iainkoak utsi dituela eta urrun igorri bereganik, ezin zinets baitezakete Iainkoaren Espiritua ahal dagokeiela arima batetan halako gogoramenduez bethea denean.

        Hargatik bihotz hagitz eroririk daudezila, etsitzen hurren dute, eta bere eserziza on guziak largaturik, iarten dira Ejiptera bihurtzeko puntuan.

        Hortaz eztute buruan ongi hartzen Iainkoak egiten derauen grazia, esku emaiteaz akometa ditezin tentazionetako itxurapen hetaz, hekin berriz erakhartzeko bere buruaren ezagutzara, eta hei okasione emaiteagatik harengana bere beharrez bihurtzeko. Eskergabeki bada arrankuratzen dire gauza batez, zeinagatik behar bailirateske egon obligatuak haren neurrigabeko ontasunaren aldera.

        Gertanza hetan egin behar duzuna da, barrena sartzea zure inklinazione gaixtatuaren konsideratzen; Iainkoak nahi baitu zure hobeagatik, ezagut dezazun zure buruz emana zarela gaizki guzietara, eta Iainkoaren helzakitza gabe hondogabeko gal-putzura buruz behera zindoaskeiela.

        Gero sar zaite esperanzan eta fidanzan hark nahi derautzula eskua eman, halaz eta zauden perilla erakuzten derautzunaz gero, desiratzen duela hurbillago zakiskon Orazioneez eta eginen diozun deiaz. Hori da zergatik esker humillak behar diotzatzun bihurtu.

        Eta segurtzat idukhazu tentazionetako itxurapen eta gogoramendu gaixto hek guziak hobeki khentzen eta kanporatzen direla egiten deraukuten pena emeki pairatuz, eta hetarik laster eta artezki ihes eginez, ezen ez hekin kontra thematukiegi iarriz.