GAUZARIK TXIKIENETAN DA
AUNDIENA JAUNGOIKOA

Nork esan gure Jaungoiko onak

gauzarik txikienetan

poderiorik andienaren

muestrak dizkigula eman?

Au ikusteko istoria bat

on da nik konta dezadan.

Ingume zuri itsusi batek

oi ditu udaberrian

millaka arraultzak or-emen uzten

masust-arbolen orrian,

au jan dezaten, andik irtenik,

arrak alegin guztian.

Ala gertatzen da, zergatika,

ozta dirade irteten,

berealaxe asten dirade

gogotik ostoa jaten;

illabetean gutxienean

ez dira jaten gelditzen.

Ostoz aseaz egiten dira

beatza bezin lodiak,

eta orduan aiek aotik

botatzen duten lirdiak,

berak jiraka darabiltela,

uzten ditu estaliak.

Badirudite ezkur-aleak

orduan oso-osoak,

aur jostatzeko boltsa batean

norbaitek sartutakoak;

nork sinistatu, bear dutela

piztu gero onelakoak?

Udaberria datorrenean

asten dirade irteten,

txulo bat boltsan egin ondoren,

eta egoak zabaltzen,

zergatik boltsan diran artean

inguma dira biurtzen.

Gero arraultzak, amak bezala,

arbol-ostoan egiñik,

berealaxe, oientxen gisa,

gelditzen dirade illik;

gure bizia laburra dala

ez degu zer kejaturik.

Aien lirdiak, zeñak dirudi

armiarmaren sarea,

boltsa gisara dagoalako

du izena kapulea;

zirikuaren izena artzeko

falta zaio iruitea.

Ziriku au da zuria edo

arto-bizar kolorea,

gero bakoitzak ematen dio

nai baldin badu obea,

purpurarena jantzi beauena

baldin bada erregea.

Kolore gorri purpurarena

maskor baten barrenean

maskorra jaten gosez asi ta

txakur batek ondarrean

arki-arazo zuen, muturra

tintez busti zuenean.

Orra erregeen soñeko ederrak

inguma batzuen lana,

eta kolore gain-gañekoa

maskortxo batek emana;

au ikusi ta zein da gizona

aurrera arrotuko dana?

Oraindik balitz norbait munduan

nai ez duena sinistu

bear degula dudarik gabe

denboraz guztiok piztu,

sinistamentu milagrozko au

ingumak dio erraztu.