MEDIKU ITZ-ONTZIA
ETA ERIA

Eri bat guztiz gaizki

zegoan oiean,

eta, pulsua ongi

artu ondorean,

asten zaio esaten

bere medikua:

«Gaizki iduritzen zat

gaur zure pulsua:

indarrika ez dauka,

eta bitartean

eun golpe daukatzi

minutu batean.

Sendatu ziñalako

zerade zu poztu,

eta zerbait jan dezu,

edo zera oztu.

Alferrik ukatuko

dirazu zuk niri,

zerbait onelakoxe

pasa zazu zuri;

bestela, seguru naiz,

ez daukat dudarik,

aterako zindudan

nik gaitz onetatik.

Milla atera ditut

nik nere denboran,

ez da bat bakarrika

beste mundura joan.

Gauzarika onena

izango da emen

zure konfesorea

deitzea lenbailen;

ongi dakizu, iñork

esan gabetanik,

ez dakarrela iñoiz

gauza onak gaitzik».

Asarretutzen zaio

onetan eria,

eta esaten dio:

«Berritsu andia,

zertan ari zerade

aitzakia billa?

Gaitz onetatik zuri

il zaizkitzu milla.

Ez det jan, ez naiz oztu,

ez det izt bat egin,

ez orain, eta ez len,

ez bada zurekin.

Zure betiko itza

eta erausia

jakizu asko dala

iltzeko eria.

Zure aitzakiakin

zoazkit emendik,

ez det nik sendatzeko

mediku bearrik.

Beti esan dirazu

ezer ez derala,

eta orain diozu

gaizki nagoala?

Badakit nik zer dedan,

ez nago ain gaizki,

erausi gutxirekin

jarriko naiz ongi».

Burua makurturik

medikua joan zan,

eta gero eria

laster sendatu zan.

Itz gutxi, begi ona,

andia zentzua,

oiek egiten dute

ona medikua;

baña oraindika da

mediku obea

osasunari ongi

kontu egitea.