AZERIA ETA OLLOA

Azeri zar andi bat,

gosaldu gabea,

zebillen sasiz sasi

errabiz betea;

illuntzera zijoan,

eta mokadurik

jan gabe arkitzen zan

gaisoa oraindik.

Ollo batek kakaraz

egiñik onetan,

an dijoa lasterka

lau oñen puntetan;

ozta ollotegira

alderatutzen zan,

ollo guztiak iges

an dijoaz egan;

bakarrik gelditu zan

otarre batean

kolka arkitzen zan bat

arraultzen gañean.

Aldamenetik zaio

azeria asten

kolkari belarrira

onela esaten:

«Zer da ori, maitea?

Kioa al dezu?

Edo arraultz egiten

zaude orrela zu?

Atera bear nazu

kezka onetatik;

nola arkitzen zeran

jakin nai nuke nik».

«Jauna —dio olloak—,

arkitzen naiz gaizki;

aienatzen bazera

jarriko naiz ongi».

Zenbati, nola gauden

galde egitean,

ez diegu esaten

geren barrenean

azeriari esan

ziona olloak,

miñez zeukan orduan

saskian kioak?