EUSKAL-ERRIKO GAZTERIARI

Nere Euskal-Erriko

gazteri ederra,

ez det uste derala

egin lan alferra,

ipuiak ifintzean

gure zortzikoan,

kantatzeko, nai bada,

arturik gogoan.

Badirade latiñez,

badira erderaz;

ez al ditugu bear

guk ere euskaraz?

Bai, on da jakitea

lengo denboretan

txit omen zekikela

ederki itzketan

txakur eta katuak,

auntzak, azeriak,

itz batean, orduko

abere guztiak.

Ala dio Esopok;

gizon egitia

ote zan, ez dakit nik,

edo gezurtia;

baña ez da dudarik

zala txit txikia,

bizkar makurra eta

jakintsun andia;

eta lendabiziko

onen mesedeak

mintzarazo zituen

ederki abereak.

Aditurika oien

jardun-erausiak,

egingo dituzute

askotan irriak;

esango ere dezute

egiñika farra:

«Ez uen orregatik

jende ura narra!».

Ipuien akaballan

dauden sententziak,

agiri da dirala

egia andiak;

eta, sartzen badira

zuen biotzetan,

damutuko ez zazute

zeren egunetan.

Orra Esopo jaunak

nai duen saria,

eta orra nik ere

nai dedan guzia.