TXOARREA ETA ERBIA

Arrano batek zuen

erbi bat atzeman,

eta zeukan itotzen

bi atzaparretan;

txoarre batek, ustez

toki segurutik,

oju egiten dio:

«Esaten ez dek ik

ez dala lur gañean

arkitzen mutillik,

lasterka i ainbat

joan ditekeenik?

Orain zertan ago or,

erbitxoa, geldi,

orren mutill ariña

aizen ezkeroz i?».

Onela itz egiten

dion bitartean,

gabiroi bat gañera

dator bat-batean;

artzen du txoarrea,

aren atzaparrak

kentzen diozka bere

burla eta farrak.

Iñork mundo onetan

ez dezake esan:

Ur onetatika nik

ez det bear edan.

Usterik gutxiena

guk degun orduan,

arkitu oi gerade

besteen lekuan. Argatika beñere

zori gaiztokoaz

ez degu egon bear

farraz eta burlaz.