29. BURUA

Bigarren errazoia zegaiti arerioari parkatu bear deutsagun
da Jangoikoak beretzat ta bere kontura
bengetea gordeten dabelako.

        Iñok injuriarik, irainik, bidebagerik, laburtasunik, billaukeria[ri]k, ofensarik egiten deutsunean, eztau gura Jangoikoak zuk ordea biurtu daiozun; berak bere kontura artzen dau bengetea ta justizia egitea. Alan dirausku Deuteronomioko libruan, ta San Pablok erromatarrai eskribitu eutsenean. Arerioak gaistakeria bat egiten deutsunean, zuri baño geiago egiten deutso Jangoikoari, orretan bere agindua austen dabelako. Baña eztau orregaiti Jangoikoak bertati kastigetan; itxaroten deutso, ta itxaroteagaiti ez dau desonrarik. Bada, egiaz zuk bere ez dozu desonrarik izango beste munduraño itxadoteaz, ordugiño ez bengatzeaz. Baldin orain pazienzia badozu, Jangoikoaren eskuetan itxiten badozu, berak dagientzat largatzen badeutsazu, zagoz seguru berak berari ta zuri egin jatzun injuria, beingoan, kolpe baten, batera, eskas bage ta merezi daben legez kastigatuko dabela, ta zor jakon kastigua zure arerioari emongo deutsala. Larga, bada, berari.

        Zeuk zeure eskuz kastigatu gura badozu, penatu ta mindu bear zara, ta askotan ezer egin ezin dozula geldituko zara. Bada, menturaz arerioa izango da zu baño indartsuago, al eta eskubide geiagokoa. Eta Libiok diñolez: Indarbageko kolera, aserrea ta bengetako gogo ori egin ezin dabenena utsa da, alperra da, gitxi balio dau. Senekak bere diño: Dana dala, gorde bear da arerioari eranzun ta bengatzetik, nai dala zure bardina arerioa, nai dala andiagoa, nai txikiagoa. Bada, bardinaz esetsi ta peleetea dudoso ta arriskukoa da; andiagoaz, zorakeria; ta txikerragoaz, billaukeria, zantarkeria, prestueztasuna.

        Eta au onela dala ezaguturik, benganzan bazabiltz, señale da maite eztozula ta parkatu gura ezteutsazula zeure arerioari. Ta onetan zeure burua galtzen dozu. Eta zeure buruari arerioari baño kalte geiago egiten deutsazu. Alan adietan emoten dau Dabid erregeak, esaten dabenean: Inguratu nabe arerioak, erleak legez. Erleak iñori usegiten badeutso, galduago ifinten dau bere burua. Bada, bere eztena, izpia ta bizitzea an itxiten dau. Alan zuri bere jazoko jatzu, arerioari usegiten badeutsazu, parkatu gura ezpadeutsazu, injuriatzen badozu, bengetan bazara; bada, ari baño zeuk zeuri gatx geiago egiten deutsazu.

        Eta onen ganean [gauza bat] esan gura deutsut, eta da: zuk zeure arerioari parkatu gura ezpadeutsazu, ta bai berak zuri, orduan eztau Jangoikoak aren benganzarik artuko, baña bai zure kontra. Jangoikoak eztau itxiten, ez itxiko bere, kastigatu baga faltarik txikerrena: ta zuk baño obeto kastigatuko dau zure arerioa. Eta aita batek bere seme[a] jo daben zarta zigorra surtara botatzen daben legez, alan zu zeatu, ofenditu, penatu, persegitu zaituan arerioa kastigatu, erre ta infernura botako dau Jangoikoak, obetuten ezpada, fama kendua biurtzen ezpadau, bere areriotasunean ilten bada.

        Eta alan, persona batek injuriatzen bazaitu esatez edo egitez, esaiozu Jangoikoari: Jauna, bakusu zer egin deustan urliak; zeure eskuetan itxiten dot guztia; ezta ondo egiña zu zagozan lekuan nik eskurik artutea. Nik parketan deutsat biotz guztirik; eskatuten deutsut kastigatu eztaizula, salbatu dedilla; zeuk nai dozuna egizu beragaz. Eta, onenbestez, zeuk egizu nai dozuna. Orainganik largatzen dot benganza ar[tu]tea; parketan deutsat egin deustan injuria; neure buruari deseatuten deutsadan ona, ari deseatzen deutsat. Au esanik gelditu zaite bakean ta soseguan.