OGEI TA LAUGARREN ERAKUSALDIA

Adirazten da, nola bekatariak egiaz Jaunagana biurtu gabe, bere egunak bukatzen dituan.

Scito, et vide, quia malum, et amarum est
reliquisse te Dominum Deum tuum, Jerem. c. 2.

        Gauza gaiztoa, ta samiña da zuk zure Jaun Jaungoikoa utzi izan dezun eran utzitzea esaten digu Jeremias Profetak. Egia au ezagutzeko diña bider aditu zentzakean, Kristaua, egin diran aspaldiko dotrinetan, eta ez gutxiena atzenean. Denbora egokian Jaunagana biurtzen ez dan bekataria, erori oi da animako itsumenean, eta biotzaren gogortasunean; eta Jaunak utzitzen du bere eskutik bekatari eskergabea. Urrengo ondorena da bekatariak egiaz Jaunagana biurtu gabe bere egunak bukatzea. Au da ondoren bat egunoro gertatzen dana munduan, eta gertatzen dana iru uste, edo esperantza zororen koloreren azpian. Au aditzera eman nai nuke gaur. Guztiz ikaragarria da gaya, eta ongi adierazten badet, ausardiarik andieneko bekataria ere beregan sar erazoko duena. Enzun nazazue kontuz.

§ I.

        Bekataria, bere Jaunagana biurtu ordean, llilluratzen, eta txoratzen da munduko gauzetan, eta Jaun berak berez, liburu, Predikari, eta Konfesoreen bidez ematen diozkan golpe, edo ukituai ez oi die lekurik eman. Emango dit Jaunak denbora beragana biurtzeko, esan oi du beregan, eta emango dit, onekin zabartzen da denbora egokian, eta atzenean iltzen da bekatuaren atzaparretan. Ezagutu dezazun, Kristaua, zeñ zoroa dan uste au, begira ezazu, benik beiñ, zein dan uste au duana? Au da bere egille, ta Aita onaren kontra ainbeste altxa izan dan bekatari eskergabea. Au da, Jaunak bere onerako utzi ziozkan Sakramentuak bere animaren puzoi biurtzen dituan bekataria. Au da Jaunaren itzaz, lagun urkoen ejenplo onaz, eta Zeruko gaztiguaz iseka egin izan duana. Au da atzenean, Jaunak Zerua irabazteko eman diozkan urteak gaistakerian, eta bekatuaren bideetan gastatu dituana. Eta onek alaere du ausardia esateko: Emango dit Jaunak denbora beragana biurtzeko? Orain ematen dio denbora au; orain esaten dio S. Pauloren ezpañaz: ona denbora egokia: Ecce nunc tempus acceptabile: orain deitzen dio, eta esaten: gaur entzuten badezu Jaunaren deia, edo otsa, ez dezazula gogortu zure biotza: Hodie si vocem ejus audieritis nolite obdurare corda vestra. Eta orain enzungor egiten badio Jaunari, nola uste izan dezake, gero emango diola Jaun berak denbora? Begira gañera, zertarako eman bear dion Jaunak bekatari eskergabeari denbora au. Ez ditu bekatariak orain utzi nai bere bide okerrak; ezin aspertu da bekatuz, eta gaiztakeriaz; eta Jaunak eman bear dio denbora Jaun beraren kontra ibiltzeko aspertu dedin artean? Eman bear dio denbora, aspertzen danean Jaunagana biurtzeko? Ustearen zoroa, eta ausardia ikaragarria! Ta are obeto ezagutuko dezu egia au oroitzen bazera, Kristaua, gure Jaun Jaungoikoak erabakia daukala beregan, zenbat egun, zenbat aste, hill, eta urte emango diozkan gutatik bakoitzari, eta muga oetatik ez gerala igaroko. Au aditzera ematen digu Job Santuak dionean: laburrak dira, Jauna, gizonaren egunak; eta zuk bakarrik dakizu zenbat illean iraungo duan aren bizitzak. Breves dies hominis sunt, numerus mensium ejus apud te est. ipiñi diozkatzu gizonaren emengo bizitzari muga zerorrek dakizkitzunak, eta ezin igaroko da aetatik. Constituisti terminos ejus, qui praeteririnon poterunt (c. 14). Ongi: ta Jaunaren gogoan ipiñia arkitzen bada gure egunen, asteen, hillen, eta urteen muga: ta muga aetatik ezin igaro bagaitezke, nola diozu bekataria: Emango dit Jaunak denbora noiz bait beragana biurtzeko? Izan diteke uste zoroagorik? Zure oraindañoko bizitza izan da dituan sayets guzietatik dongea. Zure mingaña loitua dago birauakin, juramentuakin, itz desonesto, kanta, ipui, eta lagun urkoaren kontrako erausiakin. Zure eskuak zikinduak keñada, ta ukiera lotsagarriakin, lapurreta, ta litxarreriakin. Zure biotza arkitzen da kutizia, ira, enbidia, gorroto, ta lujuriaren sutegi biurtua. Alferrak dira zu Zerurako bidean sar erazteko Sakramentuak, eta Jaungoikoaren itza; baña alaere zeregan diozu: urrengo misioan onduko naiz: emango dit Jaunak denbora beragana biurtzeko. Egizu gañera kontu, aurten, eta bear bada egun gutxiren barrunbean, betetzen dala Jaunak zure bizitzari ipiñi zion neurria. Atozea, Kristaua, zer izango da zure animaz? Alferrik esango dezu: Emango dit Jaunak denbora; ez ditu muga ipiñiak aldatuko; oek ukitzean ilko zera, eta sasoi orretan bazaude orduan, ilko zera bekatuaren azaparretan. Ala il dira uste zoro onekin infernuan erretzen dauden Kristau guziak, edo geyenak. Emango dit Jaunak denbora, esaten zuen; baña nola denbora oek neurtuak dauden Jaunagan, usterik gutxiena zuenean aitu zitzayen egunaren argia, eta artu zituan eriotzaren gau illunak, ta ill ziran egiaz Jaunagana biurtu gabe. Enzun ezazu usura, ta tratu zikiñetan ziardun bati gertatua Juan Algrino Kardenalak kontatzen duanez. Gizon tratalari au bizi zan irabazira itsutua, eta etzuan begiratzen irabazia garbia, eta legezkoa zan edo ez. Bere arzayak esan zion bein ta berriz begira zegiola bere animari, eta oroitu zedilla betiko ondasunaz; baña alferrik. Emango dit Jaunak denbora, zion, nere tratuak utzitzeko, eta barkatuko dizkit nere utsegiteak. Onela bizi zan bekatua bekatuari erantsiaz eta noizbait gaixotu zan iltzeko gaitzarekin. Joan zitzayon bere Arzaia. eta berriro esan ziozkan ordu artan ongi zegozkan gauzak; baña alferrik. Bada, zion, oraindik denbora. Artzen due iltzeko izerdiak, ezagutzen du au, eta deadar andi batekin esaten du; O! penitenzia! non zera? bada etzera agiri. Onela eman zion bere anima etsayari. Ekusten dezu, bekataria, nola denbora izango dalako uste zoro onekin betiko galtzen diran animak? Oroi zaite bada emendik aurrera, nola Jaunak beregan markatuak dauzkan gure egunen mugak, eta ezin oetatik igaro gaitezkeala, Job Santuak dion bezala. Constituisti terminos ejus, qui praeteriri non poterunt. Oroi zaite, betiko galduak izango gerala, ezpagera Jaunagana egiaz biurtzen Jaunak onetarako ematen digun denboran; eta eztakigu, orain bertan ematen digunaz osterontzean besterik emango digun. Ematen ezpadigu, zer izango da guzaz? Beste askoz izan dana, eta izango dana.

§ II.

        Bekatariaren bigarren uste zoroa izan oi da beregan esatea: Emango dit Jaunak bere grazia, ta laguntza noizbait beragana biurtzeko. Bere uste zoro onekin eztu zentzatu nai: ez ditu ezertan artzen liburuak, konfesoreak, eta predikariak aditzera ematen diozkeen egia ikaragarriak; eta Jaunak bidaltzen diozkan gaztiguak desegiten dira aren biotz gogorraren kontra itsasoaren bagak arkaitzen kontra desegiten diran eran. Onela gaizki gastatzen ditu bekatariak, berarentzat Jaunak neurri jakin batean prestatu zituan Zeruko grazia, indar, eta laguntza ugariak, eta geratzen da modu negargarri batean, edo Jaunaren eskutik utzia, Zeruko laguntza ugarien inz gozoa gabe; eta atzenean iltzen da bekatuan. Goazen ekustera au guzia.

        Graziaren izenez aditzen da batzuetan arako gure animak justu, Santu, Jaungoiko beraren ume, eta Zeruaren jubegai egiten dituan doai miragarri ura. Doai au da animaren bizitza, eta Zerurako jantzi ederra, eta au ixurtzen du Espiritu Santuak animan batayoko, ta konfesioko Sakramentuarekin, baita onezko damuarekin Jaunagana biurtzen danean ere; eta doai eder au eztu galtzen animak bekatu larriarekin baizik. Baña ez degu gaur onen gañean itzegiten. Beste batzuetan graziaren izenez aditzen dira, bekatutik irteteko, eta obra onak egiteko Jaunak ematen dizkigun Zeruko indarrak, eta laguntzak. Grazia oek ez dira geratzen gugan; baizik, beren agertua eginda, igarotzen dira, eta kontu egin bear du animak grazia oek deitzen dioenean, ongi enzuteko dakarten gaztigu, edo mandatua, eta egiteko Jaunak nai duana. Atozea, Kristaua, doktrinak, edo sermoyak ongi aditu dituzunean; liburu onak irakurtzean, adiskideren bat il zatzunean, ez dituzu bat batean izan bekatutik irteteko argi batzuek, edo pensamentuak? Etzatzu gogora, zein zirzillak diran gure emengo izatea, emengo ondasunak, atsegin-kontentuak, onrak? Zein izugarriak infernuko penak? Etzatzu gogora, zeiñ omaitagarria dan gure Aita Zerukoa? Bada gogargi oek guziak dira Jaunak zu esnatzeko, bekatutik kenerazteko, eta Zeruko bidean sarrerazteko bidaltzen dizkitzun Zeruko grazia, indar, eta laguntzak. Atozea: eta laguntza oek ongi artu dituzunean, eztezu zeregan ezagutu, zure biotza gozatzen, eta bekatutik irteteko gogoz betetzen dala? Bada biotza gozatze au, eta bekatutik irten nai au dira Zeruko laguntzak. Atozea gañera; eta gogo oni dagokan era irteten bazera bekatutik, lan onetan guzian eztizu laguntzen zure Jaunak? Laguntza au bada da Zeruko laguntza, ta indarra. Atzenean, bekatutik irten ondoan, ez dituzu zeregan izan gogargi berriak, biotzeko mugimentu onak Jaunaren lege Santa gordetzeko, eta bekatura ez biurtzeko? Oek ere bada dira Zeruko grazia, laguntzak, eta indarrak. Laguntza oek batzuetan dira aiñ ugariak, non bekataririk gozakaitzenak ere illeetatik artuta bezala kenerazten duen bekataria bekatutik, eta bekatuaren bideetatik: ala ekusten da, misio batean ongi, ta kontuz aditzen hada, ateratzen dituala Jaunak asko bekatari infernuaren eztarritik, zeren jasaz bezala bidaltzen dituan alako denboran Jaunak Zeruko laguntzak. Laguntza ugari oek bidaldu oi diozka Jaun berak bekatariari, ez nolanai, baizik berak ongiena deritzan neurrian. Beste batzuetan, edo geyenean laguntza oek ez dira ain ugariak, ta indartsuak; baña bai asko adiña bekataria bekatutik kenerazteko, baldin ongi laguntza berak ongi artu, ta bere aldetik alegiña egin nai balu. Etzigun guri gure Jaunak zor laguntza oetatik batere, zeren Adan bekatuan erori zanetik galdu genduan oetarako deretxo, ta esku guzia; baña irabazi zituan guretzat Jesu-Kristok bere bizitzaren kostuan; eta onegatik Zeruko laguntza oei deitzen zate Jesu-Kristoren grazia. Zenbat zor eztiogu gure Salbatzalleari!

        Zeruko grazia, laguntza, ta indar oek ain dira bearrak bekatutik bekataria irteteko, non oek gabe ezin irten ditekean betiraunde, edo betikotasun guzian bekatuaren azpitik; bekatua da alabaña lize ikaragarri bat, non erori gaitezkean, eta nondik ezin atera gaitezkean, ezpagaitu Jaunak bere ontasunez, eta urrikimentuz ateratzen. Gertatzen da onetan Sansoni gertatu zitzayona. Eman ziozkan Jaunak Sansoni indar guztiz andiak, eta oen sustraya zuen buruko illean. Izutuak zeuzkan Sansonek Filisteoak, eta etziakien zer asmatu Sanson beren mendean artzeko; baña atzenean irten ziran berenarekin emakume baten bidez era onetan. Sansonek adiskide zuan Dalila zeritzan emakume bat, eta elkar artu zuen onek, eta Filisteoak ager-erazteko Sansoni, nondik, eta nola zituan ainbeste indar? Ez beingoan, baña betiko galdez ariarekin ager erazo zion Dalilak Sansoni misterio guzia, eta kontu emanik erakarri zituan Filisteoak bere etxearen ingurara. Sansoni, lo zegoala, kendu edo ebaki zion illea; otsegin zien Filisteoai; eta oek bereala lotu zuen Sanson; atera ziozkeen begiak, eta karzelan iduki zuen beren farragarritzat. Zer egiten zuan bada Sansonek karzela urratugabe? Zergatik ayenatzen etzituan Filisteoak? Zeren illean zuan bere indarra, eta ebakia daukan illea. Au azi zitzayonean Filisteoz beterik zegoan Eliza bat, lurrera bota zuan, eta an illik geratu ziran asko Filisteo, eta oekin batean bera ere bai. Eta bekatuaren lizean erori danari gertatzen zayona; izan dedilla au Salomon bera baño jakintsuagoa; izan dezala Sansonek baño indar geyago; ezta betiraunde, edo eternidade guzian andik irtengo, Jaunaren ontasun, eta urrikimentuak bidaltzen ezpadio bere graziaren laguntza, eta indarra. Ez gera gerok alabaña gai pensamentu on batere egiteko, ez eta bear dan eran Jesus esateko ere, dio S. Paulo Apostoluak. Nemo potest dicere Dominus Jesus nisi in Spiritu Sancto (1.ª ad Corinth. c. 12). Eta ematen ote diozka noiz nai, eta nola nai Jaunak bekatariari Zeruko grazia, ta laguntza oek? Ez, ez nere Kristauak. Zeruko grazia, ta laguntza, batezere laguntza andiak, indartsu, ta ugariak dira kontatuak, eta Jaunak berak bakarrik dakian neurrian; gauza guziak egiten ditu alabaña jakiunde utsa dan gure Jaungoikoak neurri, numero, eta pisu jakiñean Eskritura Santak esaten digun bezala. Omnia in mensura, numero, et pondere disposuisti (Sap. 11). Au da, Kristaua, egia bat iñork ere Katolikoen artean ukatzen eztuana. Ongi. Eta Jaunak zuri bekatutik irteteko emango dizkitzun laguntza, gaztigu, eta indarrai ipiñi badie, ipiñi dien bezala, neurri, numero, eta pisu jakiña; nola diozu: Emango dit Jaunak bere grazia, ta laguntza, noizbait beragana biurtzeko? Egizu kontu orain biotzera bidaltzen dizkitzun golpe oriekin iristen dezula Jaunak zuretzat prestatu dituan Zeruko laguntzen neurria. Atozea, zer izango da zuzaz, ezpazera orain laguntza oriez baliatzen? Ay! egia ikaragarria da, baña egia ezin ukatu ditekeana: zuk zure egunak bukatuko dituzu bekatuaren atzaparretan. Ala gertatu zate ezin konta al bekatariri, eta oen artean Judasi. Nork esan, nolako gaztiguak biotzera bidalduko ziozkan Jesu-Kristok bere ikasle, ta Saltzalle gaistoari, oñak garbitu ziozkan bitartean? Baña etzan alaere Judas eskergabea zentzatu orduan; eta era onetan gaizki gastatu zituan Jesu-Kristok berarentzat prestatu zituan Zeruko laguntzak; geratu zan bere gaistakerian gogortua, eta il zan guziok dakigun eran, gogaitua, eta bere burua urkaturik. Era berean eriotza negargarri batekin bukatu zituan bere egunak Saul Erregeak ere. Saul Jainkoak berak Israelko erregetzat autua, eta Samuel Profetak ganzutua Erregeakin egiñ oi dan eran. Etzuan egin Jaunaren esana Amalezitakin zuan gerra batean; utzi zuan Jaunak bere eskutik; gastatu zituan alabaña Jaunak prestatu ziozkan laguntzak, eta zenbat erregu, eta zenbat negar egin zion Samuelek Jaunari Saulen alde, etzuan ezer iritxi Profeta Santuak. Noiz artean negarrez egongo zera, Samuel... neregandik ayenatua, eta botaa daukadan onegatik? Usquequo tu luges Saul, cum ego proiecerim eum? (Lib. 1. Reg. c. 16). Ona, bekataria, zein uste zoroa dan esatea: Emango dit Jaunak bere grazia, ta laguntza noizbait beragana biurtzeko; ta ona uste onekin nola bekatariak bukatzen dituen eren egunak egiaz Jaunagana biurtu gabe. Eztago, Kristaua, bekatutik irteteko, eta Zerurako beste biderik, Jaunak bidaltzen dizkigun gaztigu, eta laguntzai dirauen denboran ongi eustea baizik. Agor ola batek neguko euriakin burnirik egiten ezpadu: nola egingo du agortzen diranean errekak? eta ezpada bekataria bekatutik irteten orain Jaunak Zeruko euri gozoak bidaltzen diozkanean, zer egingo du euri oek aitutzen diranean? Zer ezpada bekatuan oatua bezala geratzea? Zer ezpada eriotza negargarri baten ortzetara joatea?

§ III.

        Bekatariaren irugarren uste zoroa izan oi da esatea: Andia da Jaunaren ontasuna, eta barkatuko dizkit nere bekatuak. Uste zoro, edo obeto esateko aitzakia animagalgarri onekin badarraye bekatari gaixoa bere griña, ta gura txarrai, eta atzenean irintxitzen bekatu bat arpoyaren eran errayetaraño igarotzen zayona, bekatu bat beti-betiko eriotzaren puzoya, eta garranga berekin duana; bekatu bat besteakin batean neurria betetzen duana, eta onela iltzen da bekataria bere Aita onagana egiaz biurtu gabe. Enzun ezazu, Kristaua, egia au zuri adierazteko esatera noana.

        Andia da Jaunaren ontasuna, eta ontasun onek mugiturik guretzat prestatu ditu ondasun ain andi miragarriak, non ezin aditzera eman ditezkean. Andia da Jaunaren ontasuna, eta ontasun onek mugiturik jatxi zan Zerutik lurrera, egin zan gizon, eman zuan gurutzean bere bizitza, eta utzi zion bere Elizari gure bekatu guziak barkatzeko eskua. Baña denbora berean da, ezin geyagoraño; zuzena, ela justua, eta beregan artuak dauzka gauza guzien neurriak, jakintsuak Eskrituran dion bezala. Omnia, in mensura, numero, et pondere disposuisti. Eta emendik beregan erabakia dauka,zenbat bekatu, ta nolakoak barkatuko diozkan bakoitzari. Ala erakusten due Elizako gurasoak, eta oen artean S. Agustiñek. Bekatuen neurri au ezta guzientzat berdiña; batzuenzat da laburra, besteentzat txit andia; eta nork galdetuko dio zuzentasuna bera dan Jaunari zergatik au egiten duan? Pensamentuzko bekatu bat asko izan zan Aingeru gaistoetan neurria betetzeko. Bost urteko aurra bere amaren besoetatik eraman zuen Deabruak bekaturen bat eginta, S. Gregoriok dionez. Valladolidko ibaian ito zan zortzi urteko aur bat, eta D.ª Marina Eskobarri agertu zitzayon suz, eta garrez inguratua, eta esan zion nola kondenatu zan juramentu gezurrezko bategatik. Jaunak bakoitzari ipiñi dion neurria betetzen duan bekatu auere barkatu ditekeana dana berez; baña ezta beiñere osotoro barkatzen, zeren neurria betetzen duanetik bekataria geratzen dan Jaunaren eskutik utzia. Argatik neurriaren betegarria dan bekatu oni deitzen dio S. Gregoriok erraietaraño sartutako bekatua: Peccatum invisceratum. Jeremiasek: sendatu ezin ditekean zauria. Insanabilis fractura tua, pessima plaga tua... curationum utilitas non est tibi (c. 30). Job Santuak deitzen dio Infernuraño geratzen ez dan bekatua: Usque ad inferos peccatum illius (c. 24), eta S. Joanek: betiko eriotzaren puzoia dakarrena. Peccatum ad mortem (1 c. 5). Jarri zan bein Jeremias Profeta Jaunari erregutzen bere jendeakgatik, eta esan zion Jaunak, etzegiola erregutu, zeren adituko etzuan. Tu ergo noli orare pro populo hoc... quia non exaudiam te (c. 7). Jarri zan Birjirña guziz Santa bi bekatariren onerako erregutzen, baña etzuan iritxi eskatzen zuana; zeren neurria beterik zeukeen. Bekatariak bere neurria betetzen duanean esango du Jaunak Jeremiasek diona: eman diozkagu Babiloniari, edo bekatari eskergabe oni sendatzeko prestatu niozkan laguntzak, baña alferrik; utzi dezagun bada bere gura txarren atzaparretan. Curavimus Babilonem, et non est sanata, derelinquamus eam (c. 51). Edo esango du Jesu-Kristok Jerusaleni, eta Juduai esana. Begiratu zion bein Jerusaleni, eta ekusirik onen gañera etortzeko zeuden ondoren izugarriak, malkoa zeriola esan zuan: Ezagutu izan bazindu zure onerako nik egin ditudan, eta egin nai nituan gauzak! Si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi (Luc. 19). Atzenean esango dio: Ni banoa zugandik, eta banoa betiko. Ego vado. Asiko zera nere billa, baña zere bekatuen neurria bete dezu, eta bekatuan ilko zera. Quaeretis me, et in peccato vestro moriemini. Au onela igarotzen da egun oro, eta egunean askotan, baña nola begiakin ekusten ez degun, ez degu zentzatu nai, eta aurrera goaz geren animak galtzeko bidean, eta gertatzen zayo bekatari bere galgarriari sulla, edo txarro bati urean gertatzen zayona. Badabill sulla urean, makurtzen da alde batera, eta edaten du ur piska bat; makurtzen da beste aldera, eta edaten du beste piska bat; baña nola oraindik ondatzeko diña edan ezduan, badabill uraren gañean. Badijoa era onetan alde batera, eta bestera makurtuaz, eta ura artuaz, eta neurrira iristen dan puntuan, ondatzen da. Ay! zu Jaunaren deyaz iseka egiten dezun bekataria! Ay! zu guraso zabarra! Ay! zu beranduraño jendea edanean, eta jokoan idukitzen dezuna! Ay! zu neskatx ergel, atsegin loyen biska prestatzen dezuna! Ay! zu mutil zentzugabea, zure itzegite, ibillera, ta modu gaistoakin animak galerazten dituzuna! Ay! zu usura, ta tratu zikiñetan bizi zerana, edo besterena biurtzeko biotzik ez dezuna! Ay! zu lagun urkoaren kontra nola nai itzegiten dezuna! Bazabiliza munduko itsaso onetan, edaten dezu ura bezala bekatua; baña neurria betetzean geratuko zera infernuan, edo infernurako bidean eta etzera geroz zuzenduko. Eztezu iñoiz ekusi, Kristaua, nola amorrai andiskoren bat erortzen dan arrantzalearen atzaparretan? Botatzen du arrantzaleak zurda garranga txikiarekin, eltzen dio amorraiak, eta autsten dio garranga. Erantsitzen dio zigorrari zurda sendoagoa, ta garranga andiagoa, ta lumaz, edo txitxarearekin estalirik botatzen die. Uste du amorraiak len bezala iges egingo duala; irintsitzen du garranga, eta geratzen da arrantzalearen mendean. Zer besterik gertatzen zayo bekatariari? Eten ditu bein ta berriz, eta bear bada askotan etsayaren zurdak, eta garrangak, edo irten da askotan bekatutik, ezta zentzatu, eta dabillen dabillen irintsitzen du neurri betetzen duan bekatuaren garranga ikaragarria, eta geratzen da betiko infernuko arrantzalearen mendean. Argatik esana dago Eskritura Santan: gizonak atxituak izten dirala denbora gaistoan arraiak zurda, ta garrangarekin atxitzen diran bezala. Sicut pisces capiuntur hamo... sic capiuntur homines in tempore malo (Ecclesiastes c. 9). Ta au guzia asko ezpada, bekataria, zuk egia au ongi ezagutzeko, atoz nerekin Zakariak, eta Amos Profetak aditzera emanik daukeena enzutera.

        Zakarias Profetari agertu zitzayon beiñ Aingeru bat, eta esan zion: Altxa begiak. Begiratu zuan, baña etzuan zer zekusan ezagutzen. Au da, esan zion Aingeruak, au da kantaro, edo neurri bat. Haec est amphora. Ekusi zuan gero Zakariasek kantaro arganonz zetorrela berun puska andi bat. Ekusi zuan gañera, etorri zala emakume bat bekatu, ta gaistakeria guzien antza, eta imajiña zana, eta au jarri zala kantaroaren erdian. Ekusi zuan emakume au kantaroan barruna sartzen, eta orduan Aingeruak len esan degun berun puska andi arekin itxi, eta estali zuan kantaroaren aoa. Atzenean agertu ziran bi emakume miruaren egoaz jantziak; artu zuen kantaroa, ta eraman zuen Senaar deritzan lurrera, edo sufrea, ta betuna darion bazter batera. (c. 5). Au da Zakarias Profetari Aingeruak erakutsi ziona; eta au da bekatariari, bekatuen neurria bete ezkero gertatzen zayonaren antza. Zer aditzera ematen Au Zakariasek ekusi zuan kantaro ark? S. Gregorioren iritzian bekatariaren biotza, eta S. Agustiñek dionez bekatuen neurria. Zer aditzera ematen du, emakume gaisto ura kantaroan sartzeak? Aditzera ematen ditu bekatariak bere gaiztakerien ontzi, ta neurrira biltzen dituan bekatu guziak. Zer aditzera ematen du berun puska andi ark? Aditzera ematen du neurria betetzen duan bekatu ikaragarri ura. Zer aditzera ematen ote due miruaren egoakin agertu ziran emakume aek? Aditzera ematen due, bere gaistakerien neurria bete duan bekataria eramango duela Demonioak betiko su, eta garren artera. Au da Zakarias Profetak ekusi zuana. Baña argiroago itzegiten du Amos Profetak, edo obeto esateko Jaunak berak Profeta onen autik. Iru bekatu barkatuko dieztet Damaskoarrai, dio Jaunak, baña laugarrena ez diet barkatuko. Super tribus sceleribus Damasci, et super quatuor non convertam. Iru bekatu barkatuko dieztet Gazakoai, baña laugarrena ez diet barkatuko. Super tribus sceleribus Gazae, et super quatuor non convertam. Iru bekatu barkatuko dieztet Tyrokoai, baña laugarrena ez diet barkatuko. Super tribus sceleribus Tyri, et super quatuor non convertam. Iru bekatu barkatuko dieztet Edongoai, baña laugarrena ez diet barkatuko. Super tribus sceleribus Edom, et super quatuor non convertam. Iru bekatu barkatuko dieztet Amonen ondorengoai, baña laugarrena ez diet barkatuko. Super tribus sceleribus filiorum Ammon, et super quatuor non convertam (c. 1). Ekusten dezu, Kristaua, nola Jaunak bakoitzari ipiñi dion barkatuko diozkan bekatuen neurria? Ta au onela izanik ala ere ain ardura gutxirekin ura bezala edan degu bekatua, ta gaistakeria? Alaere ez ditugu bertatik, eta betiko utzi nai bekatuaren bideak, eta perillak? Esango degu: Andia da Jaunaren ontasuna, eta barkatuko dizkit nere bekatuak? Andia da bai Jaunaren ontasuna, baña denbora berean andia da beraren zuzentasuna, ta justizia, eta beragatik bekatuen neurria betetzen badezu, galdua zera betiko. Ala dijoaz bekatariak beren neurria beteaz, eta amilduaz betiko su, eta garren artera. Zenbat izango dira neurria bete duenak? Zenbat neurri betetzeko bekatu bat bakarra falta duenak? eta alaere egun oetako zalagardak, bekaturako bide, eta perillak utziko ez dituenak? Baña badator kontuen denbora; badator betikotasuna, eta gaur esan diran egia oek izango dira bekatari zentzatzen ez danarentzat ar ozkari bat beñere bukatuko ez dana. Baña asko da.

        Ona nere, Kristauak, zein ondoren samiñak, eta garratzak diran bekatuaren ondorenak. Scito, et vide, quia malum et amarum est reliquisse te Dominum Deum tuum. Eta miretsitzen zera, Kristaua, ondoren oen gañean egiten diran dotrinak samiñak irteteaz? Ojala aditzera eman al baledi bekatuaren samintasuna dan eran! Ez lituke orduan dituan adiña jarraikiñ izango. Sinistu ezazu, Kristaua; ezdagoala Zerurako beste biderik bekatua betiko utzita bizitza berria egitea baizik, eta egin bear da artarako denbora egokia galtzen ez dala; bestela gertatuko zaku bekatuen neurria betetzea, eta betiko galtzea. Jaunari nai dakiola gu betiko beragana biurtzea, eta guk gure egunak bukatzea beraren grazian, eta pakean. Amen.