AMERIKETARAKO BIDEAN

        (1854, Urruña, saririk gabe)

Huna jadanik hamar egun

Itsasoz itsaso noala,

Nere sor etxetik hain urrun

Utzirik amaren hegala.

Ai! ene amaren nigarrak

Orai ez daude xukaturik,

Aita zenaz seme bakharrak

Baitzadukan konsolaturik.

Arreba, hor egon zaite, zu,

Ama maiteren aldean;

Jinen natzaiola errozu

Bai, urthe laburrik barnean.

Iñharak horra airez aire

Nun doazin alde hartara;

Hegalak banitu, ni ere

Ez nindeke, ez, hemen bara.

Ametsetarik nintzen barda

Aberats etxerat itzuli;

Bainan ene ametsa juan da;

Hartan oro zaizkit itzali.

Lore bat hauzo baratzean

Ikhusi dut, eta han utzi;

Berari deus ez diot erran;

Igorriren diot goaraintzi.

Hor berean, lore gordea,

Egon zakizkit, hitstu gabe;

Zu izanen zare neurea,

Zu, nik ditudan denen jabe.

Ene gazte lagun maiteak,

Sor-herriaz goza zaitezte.

Ni hortik hoin urrun juaiteak

Oi! zein nauen ezarri triste!

Hik, bai, diru gose zorrotza,

Nabilkak hola zoraturik;

Hik dautak gogortu bihotza,

Hik ezarri nauk itsuturik.

Aberastu nahi naiz, bainan

Zuzenez eta ohorezki:

Herrirat heltzen naizenean,

Dirudun fama ez zait aski.