INKARNAZIONEA

Errefaua

        Jesus ona,

   Jainko gizona,

Zu zare zu gure zoriona.

Oi! zein gaitz zen, zein etsigarri,

Bekhatuaren kaltea!

Ez balitz gutaz urrikari

Gerthatu Jainko Semea.

Bekhatuaren hutsa nor zen

Ezeztaraz zezakenik?

Aitari buruz Semea baizen

Ez zen ahala zuenik.

Zuhaur zinen, Jainko Semea,

Gure ordain bilhakatu,

Eta mundu dohakabea

Hola zinuen salbatu.

Hartuz gureak bezalako

Gorphutz eta arima bat,

Birjina baten sabeleko

Haur zinen jautsi gutarat.

Izpiritu Sainduaganik,

Birjina guziz garbia,

Zu bethi birjina izanik

Amatu zinen, Maria.

Horra izate Jainkozkoa

Gugatik haragitua,

Jainko-Gizon, Gizon-Jainkoa,

Ordutik Jesus deitua.

Jainkotasun, gizontasuna,

Bi natura ditu betan;

Bainan bakharra da presuna

Bi natura horietan.

Jainkoaren zinezko Ama

Baita Birjina Maria,

Izen hoi du zuzen emana,

Jainko Semetik jaria.

Gizontzeak ez du gutitu

Jesusen Jainkotasuna;

Jainko Gizonak du goititu

Berekin gizontasuna.

Gizonaren jainkoztatzeko

Jainkoa da gizon egin,

Gu zeruraino alxatzeko

Zerutik da lurrerat jin.

Guretzat gizon egin eta

Hil zarena, Jesus ona,

Zuk merezituz baizen ez da

Salbatzen ahal gizona.

Jainkoaren Ama saindua,

Guk ere ama zaitugu.

Ama maite botheretsua,

Ai! urrikal zakizkigu.