ANDRE DENA MARIA SARRANTZEKOA

Oi, Andre Dena Maria, Sarrantzeko Brijina,

Oi, zu Jainkoaren Ama, Zeruko errejina,

Zure Semeaz zu zare gure Ama egina.

Toki hau zen lehenago oihan, sara, arantze;

Eskualdunek bide zuten izendatu Sarrantze.

Orai hobeki deit laite Mariaren baratze.

Badu hurren mila urthe, ibai horren erdian,

Birjinaren bultu beltx bat, hor baitzen aspaldian,

Atxeman zutela xutik harroken agerian.

Mirakuiluzkoa zela dirudi eder hori,

Ospeka horrat jendea urrundik zen ethorri.

Birjinaren botherea agertu zen orori.

Handik khen, ereman, ebats, zer ez zioten egin!

Espainia-Jakan barna gorde ere bai behin.

Bera hunat itzulia bethi zuten eredin.

Erregeak berak ziren ethortzen Sarrantzera,

Gorphutz eta arimako fagore galdetzera;

Asko ere da hemendik sendaturik athera.

Eskualdunek, o Maria, toki hau maite dugu.

Orai ere zuregana huna nun garen heldu.

Eskualdunaren fedea ez da oraino galdu.

Munduko ibai gaixtoak geramatza borrokan.

Eskualdunak gauden xutik fedearen harrokan.

Iduk gaitzatzu, Maria, othoi, zure besotan.