SAN BERNAT

San Bernat munduan zure bizia,

Oi! zer bizi saindu, miragarria!

Et' orai zeruan zoin den handia

Zure zoriona, zure loria!

Ethorkiz aberats puxant zelarik,

Mundua lausenguz zagokolarik,

Bernat, salbatzeko oro utzirik,

Mundutikan ihezgan zen gazterik.

Maiz egun osoak barur egonez,

Gabazko loari ukho eginez,

Dena xukatua garraztasunez,

Bethi othoitzean zagon auhenez.

Etsaia, gau batez eta neguan,

Lohiki zitzaion hasi guduan.

Bernatek zer zuen egin orduan?

Lephoraino sartu ur hormatuan.

Bere khar sainduaz gero hasi zen

Bazterren sustatzen eta argitzen

Jendetan zer nahi gaitzen sendatzen,

Populu-ta-printze, denen higitzen.

Bernaten bihotzak erran ez daite

Jainkoaren Ama zein zuen maite.

Amodio beraz, ai! baleraite

Gure bihotz hotz hauk orobat bethe!

Gu hemen ilhaunik haur flako batzu

Mundupetik zuri oihuz gaudetzu.

San Bernat maitea, lagun gaitzatzu

Zerutik guretzat othoitz egizu.