LURDEKO HARPE SAINDUAREN
AINTZINEAN KANTATZEKOA

        (1877)

        Boz batek

Huna, huna, Harpe saindua!

Belhaunika gaiten hemen;

Birjinaren ager lekhua...

Beha horrat: horra nun den.

        Guziek

Horra, horra, Harpe Saindua!

Hor agertu zen Maria:

Huna mirakuiluz sortua

Birjinaren ithurria.

Noiz ere hunat baitzen jautsi

Ama Birjina zerutik,

Harroka, larre eta sasi,

Hemen ez zen bertze deusik.

Bernadeta hortxetik zagon

Ama Birjinari beha:

Guretzat ere o zein den on,

Orai hemen izaitea!

Hauxe da hemen gerthatzeko

Gauzaren hunkigarria!

Gutarat hala ethortzeko,

Zu behar zinen Maria!

Bernadeta bezein garbirik

Ez baitzen nihor izatu,

Ez zen hura beizik bihirik

Agertze hortaz gozatu.

Horra harroka hortan xutik

Orduko haren itxura;

Huna zurrutan ithurritik

Hark sorrarazizko ura.

Ama Birjinak erran hitzak

Handizki dire obratu.

Hark galdatu zuen elizak

Harpe hau du khoroatu.

Osteka noiz nahi geroztik,

Birjinak erran bezala,

Zeruko grazien ondotik

Jendea hemen dabila.

Mundu guziak badakitza

Hemengo mirakuiluak,

Nun nahi azkarrik dabiltza

Eri hemen sendatuak.

Gorphutz eri guziak baino

Arimak beharragoak,

Usuago dire oraino,

Hemen pizturikakoak.

Eskualdunak huna nun garen

Maria zure oinetan;

Lagun gaitzatzu Fedearen

Begiratzen gure baithan.

        Orai hori bera guziek errepikaz

Eskualdunak huna nun garen

Maria zure oinetan;

Lagun gaitzatzu Fedearen

Begiratzen gure baithan.

        Boz batek

Fedeak du egin bethitik

Eskualdunen ohorea:

Gure artean bethi xutik

Iduk dezagun Fedea.

        Guziek

Eskualdunak huna nun garen

Maria zure oinetan;

Lagun gaitzatzu Fedearen

Begiratzen gure baithan.

        Batek

Gu ere zenbat galtzen ari,

Fedea hoztu zaikunak!...

Othoi Maria, urrikari

Izan zatzu Eskualdunak.

        Guziek

Eskualdunak huna nun garen

Maria zure oinetan;

Lagun gaitzatzu Fedearen

Begiratzen gure baithan.