SAN JOSEPEN KANTIKA

        (1891)

O Josep, zein handia den

Zuri eman gozoa!

Zu baitzare Birjinaren

Espos berthutezkoa:

Jainko-Seme-Gizonaren

Lurreko burasoa;

Zeruko Jainko Aitaren

Ordaina, lekhukoa.

Jesus sorthu baino lehen,

Zerutik ikhasia,

Zuk, Josep, bazinakien

Haur horren ethorkia:

Arrotz leihorrik gabeen

Abere atherbia,

Gerthatu zen Bethelemen

Jesusen sorthegia.

O Josep, oi zein miteki

Jesus haurra askotan

Adoratuz zein umilki

Besarka zinadukan!

Aingeruak han egoki

Zuri beha herronkan;

Hain baitzagoan goxoki

Haurra zure besotan.

Haurra hartuz Amarekin,

Tristerik Herodesi,

Josep, Esiptoan barna

Juan zinaizkon ihesi.

Lehengo Josepen fama

Han zen oraino bizi;

Han zuk profeten errana

Zinuen gertharazi.

O Josep, Nasarethera

Itzuli zinenean,

zer bakea, zer gozoa

Etxe haren barnean!

Zurekin Jainkoa bera

han ari zen lanean,

Munduaren argitzera

Agertu aintzinean.

Ikusgarri dohatsua,

Josep azken hatsetan:

Jesus besarka lothua,

Maria nigarretan...

Hiltze hori, zer Zerua,

hekien besoetan...!

Hel zakizkit, o Saindua,

Niri oren beretan.