LV. KAPITÜLIA

Natüraren gastatü izatiaz, eta Jinkuaren graziaren egitate azkarraz.

        1. Ene Jinko Jauna, zure üdüriala, eta imajinala egin naizüna; emadazü grazia, hañ handi, eta salbatü izateko, hañ mengua düdala, erakutsi deitazün haur; amurekatik, ene natüra ezinago gaixto bekhatietara, eta perdizioniala thiratzen naian haur, garhait dezadan.

        Ezi borogatzen dizüt ene aragian bekhatiaren lege, ene ezpiritiaren legiaren kuntre juaiten den bat, eta esklabo bat bezala, hanitx gaizatan berauren desiren konplitzera eramaiten naian bat, eta eztirozüt irax haren pasioniak, zure grazia ezinago saintiak, ene bihotziala sü handireki ixuri izan denak, ürgaizten ezpanai.

        2. Zure graziaren, eta grazia handiaren mengua badizügü, natüra, gaztezaruaz geroz bethi gaizkiala ekharri den hunen, goitzeko.

        Ezi Adam lehen gizonak eror erazirik, eta bekhatiaz gastatü izan unduan, maküla horren phena hedatü düzü gizon orotarat, gisa batez nun natüra hura bera, zuñ zützaz untsa, eta xüxen egin izan beitzen, biziuaren orai, eta natüra gastatü izan den flakeziaren, hartzen beita, zeren eta haren bulkak, beraur eizten bada, gaizkiala, eta lürreko gaizetara thiratzen beitü.

        Ezi indar aphür baratü zaiona, sü txinkha hauts pian gorderik daguena bezala düzü.

        Hori da arrazu natürala bera, ülhüntarzün handi batez üngüratia, hunkiaren, eta gaizkiaren, egiaren, eta gezürraren orano ezagützen dakiana; zunbat ere ezpeitirotza konpli hun zaitzon gaizak oro, eta ezpeita orai gozatzen egiaren argi osuaz, ez bere bihotzeko xüxentarzünaz.

        3. Hortik jiten düzü, ene Jinkua, ene barnetiko phensamentiez, zure legian gozo hartzia, dakidalakoz zure mania hun, jüsto eta saintü dela, zuñek erakusten beitü orano, zer den gaizkia, eta bekhatiari ihesi egin behar dela.

        Bena aragiak bekhatiaren legiala plega erazitzen nizü, haren desirer lehen, eziez arrazuari maniak egiten dütüdanian.

        Hantik düzü nitan hunaren nahia, nula egin dirodan aldiz, eztit edireiten.

        Hantik jiten dütüzü, hanitx huntarzünen egiteko, ardüra hartzen dütüdan deseñak; bena grazia ments badüt, ene flakeziaren ajütatzeko, den mendren indarrak, eta bühürtziak eitz erazitzen diztadazü, eta faltala erorten nüzü.

        Hantik heltzen düzü orano konplitü izatiaren bidia ezagützen düdalarik, eta aski klarki ikhusten, zer gisaz gobernatü behar düdan: nihauren gaxtotarzünaren pheziaz kargatürik, ezpeitüt ene büria goiti erazitzen gaizarik hoben direnen egitera.

        4. Ala beitüt, Jauna, ezinago zure graziaren mengua handia, bai gaiza hunaren hasteko, bai hartan aitzina juaiteko, bai-etare haren akabatzeko.

        Ezi hura gabe deus etzirozüt egin, zütan aldiz oro bazirotzkezüt, graziak azkartzen naialarik.

        O egiazki zelüko ziren grazia, zuñ gabe deus ezpeitira gure mereximentiak, eta gure natüraren propitajek deus ezpeitie izan behar pheretxatü.

        Deus jakitek, deus aberastarzünek, deus edertarzünak, edo azkartarzünak, deus ezpiritiak, edo untsa mintzatziak eztizie balia zure eretzian, Jauna, zure grazia gabe.

        Ezi natüraren propitajiak, hunen eta gaxtuen komün dütüzü: haitatien aldiz dohañ berhezia düzü grazia, edo amuriua, zuñtzaz edertürik, eta señalatürik direnian, merexitzen beitie bizitze eternala.

        Hañbestetara duazü grazia hunen goratarzüna, nun gero jinen diren gaizen jakitia, miraküllien egitia, eta zunbat nahi beita handi den Jinkuaren ezpiritüz ikhustia, deus ezpeitira hura gabe pheretxatü izaten.

        Haboroz haboro fedia, esparantza, eta beste berthütiak etzaitzü maithagarri, karitatia eta grazia gabe.

        5. O grazia ezinago dohatsia, ezpiritüz praube, berthütez aberats erazizalia, eta hanitx hunez aberats denaren bihotzez ümil izan erazizalia.

        Ziauri jaits zite nitara, betha nazazü goizetik gora zure konsolazioniaz; beldürrez eñhiaren handitarzünak, eta ezpiritiaren idortarzünak ene arima engoxa erazi dezan.

        Othoitzen zütüt, Jauna, zure aitzinian grazia ediren dezadan; ezi zure graziaz aski dit, natürak desiratzen dütian gaizetarik, ez jardietsirik ere batere.

        Izanik ere tentatü, eta thürbürarzün hanitxz eskerniatü, eztit lotsarik ükhenen, zure grazia eneki den ber.

        Hura düzü, ene azkartarzüna, hura eni konseillü eta sokhorri emailia.

        Etsaiak oro beno photerusago düzü, eta zühürrak oro beno zühürrago.

        6. Hura düzü, egiaren bürzagisa, jakite hunaren erakuslia, bihotzaren argia, hersidüraren konsolazionia, tristeziaren akazazalia, lotsaren idokizalia, debozioniaren hazlia, nigarren erakharlia.

        Zer niz hura gabe, zur idor bat baizik, eta zañ, egoixteko baizik hun ezten bat.

        Zure graziak arren, Jauna, bethi aitzinetik eta undotik lagünt nazala, eta obra hunen egiteko thaik gabe erphai etxeki nazala, hori galthatzen deizüt, Jesü-Krist zure semiak hala biz.