XLI. KAPITÜLIA

Uhure thenporal ororen mesperetxatziaz.

        1. Ene semia, etzitiala triste, uhurian, eta goratarzünian, besten ikhustez, zihauren aldiz, mesperetxian, eta aphaltarzünian izatez.

        Eneganat zelialat goiti ezazü zure bihotza, eta lürren gañen, gizonek egiten, deitzien mesperetxiek eztütie tristetüren.

        Jauna, ütsümentian gütüzü, eta banitatiak berhala inganatzen gitizü.

        Untsa ene büria ikhertzen badüt, ikhusten dit seküla kratürak batek ere ezteitadala ogenik egin, hartakoz enitezü jüstoki zure eretzian plañi.

        2. Bena zeren ardüra, eta mortalki ofensatü beitzütüt, arrazureki kreatürek orok ene kuntre armak hartzen zitizie.

        Eni arren jüstoki diautazü ahalkia, eta mesperetxia; zuri aldiz uhuria, laidoriua, eta gloria.

        Eta ezpalin baniz adelatzen gogo hunez nahi ükheitera kreatüra oroz mesperetxatzia, eiztia, eta ezdeusentako osoki hartia izan nadin, eztirozüt bihotzeko bakia, eta fermotarzüna ükhen ahal, ez-etare ezpiritiaren argia jardiets, ez zureki erras jünto izan.