XXII. KAPITÜLIA

Jinkuaren hanitx gisatako hunki eginen orhitmentxaz.

        1. Idezazü, Jauna, ene bihotza zure legian, eta erakuts izadazü, zure manietan ebilten.

        Emadazü zure boronthatiaren ezagützia, eta orhit erazitzadazü, aphalmentü, eta ezagütze handi bateki, nuiz beste ororeki, nahasteka nuiz nihauri berheziki egin deiztadazün huntarzünak, amurekatik gero behar diren eskerrak eman ditzazüdan.

        Bena bazikit, eta aithortzen dit, eztirodala, mendren mendrenaren ere, behar den eskerrik eman.

        Hunki egin deiztazünak oro beno txipiago nüzü, eta untsa so egiten düdanian zure handitarzünari, hartan berian ene ezpiritia galtzen düzü.

        2. Ariman, eta khorpitzian dütügün gaizak oro, kanpotik, edo barnetik, natüralki, edo zelütik gozatzen dütügünak oro, zure hunki eginak dütüzü, eta hek erakusten dizie, zü hunki egile, saintü, eta hun zirela, eta zureganik dütügüla hunak oro.

        Eta zunbat ere batak haboro, bestiak aphürrago ükhen beitü, hargatik oro zuriak dütüzü, eta zü gabe, ezin ihurk ükheiten ahal dizü mendren mendrena.

        Haboruago ükhen diana, eztitezü bere mereximentiaz glorifika, ez besten gañetik jar, ez-etare gütiago dianari trüfarik egin: zeren bere büriari aphürrenik emaiten diana, eta eskerretan ümilenik, eta debotenik dena beita, hobena eta handiena.

        Eta bere büria bestiak oro beno xarrago, eta mereximentü gabiago etxekiten diana beita, propiena, huntarzün handiagorik jardietseko.

        3. Hargatik gütiago ükhen dianak eztü behar tsistetü, ez khexatü, ez haboro dianari inbidiarik ekharri; bena zuri lehenago so egin, eta zure huntarzüna ezinago haboro laidatü, zeren hañ largoki, hañ dohañ, eta hañ gogo hunez, ihuren berhezkeriarik gabe, zure graziak emaiten dütüzün.

        Oro zureganik dütüzü, eta hartakoz orotan laidatü izan behar düzü.

        Badakizü zer konbeni den, bat bederari eman izan dakion: eta eztüzü guri eman, zerentako batak aphürrago, bestiak haboruago ükhen dian jüjatzia; bena bai zuri, zük izartürik beitütüzü bat bederaren mereximentiak.

        4. Hartakoz, ene Jinko jauna, hunki-egin handi bat bezala etxekiten dizüt, ez ükheitia gaiza, kanpotik, eta gizonen sendimentiaren araur, laidorio eta gloria eman eraziten dienetarik; gisa batez nun, bat bederak bere büriaren, ezgütü unduan, ezpeitü solamentz behar phezütü, tristetü, eta deskorajatü; bena bai lehenago konsolatü, eta alageratü hanitx, zeren zük, ene Jinkua, zure adixkidetako, eta mixkanditako haitatü beitütüzü praubiak, eta ümilak, eta mündü huntzaz mesperetxatü direnak.

        Jakile dütüzü zure Apostoiak berak, zuñ mündü orotako gehien ezarri beitütüzü.

        Bizi izan dütüzü mündian, plañürik gabe, ümil eta sinple zirelarik, maleziarik, eta finaziarik batere gabe, gisa batez nun, zure izenetan goitzarren soferitziaz alageratzen beitziren, besarkatzen zütielarik gozo handireki mündiak hügien zütian gaizak.

        5.Deusek ere arren eztizü hañ alageratü behar zü maite zütiana, eta zure hunki eginen ezagütziala, nula zure boronthatiaren hartan konplitü izatiak, zure eternitateko plazer hunaren araur.

        Hañbestetara drano horrez kontent, eta konsolatü izan behar dü, nun, hañ gogo hunez txipienik izan nahi beita, nula beste batek handienik izatia desira beiliro.

        Hañ kontent eta bakezko, lekhürik aphalenian, nula gorenian, eta hañbeste plazer hartü behar dü, aphür, eta mesperetxatü izatiaz, eta famarik ez ükheitiaz; nula bestek beitie mündian uhuratü, eta handitako igaraitiaz.

        Ezi zure boronthatiak, eta zure uhuriaren amuriuak besten ororen gañetik izan behar dizie, eta haboro konsolazione, eta plazer eman behar diezü, eziez huntarzün jadanik ükhen, edo gero ükhen behar dütianek orok.