IV. KAPITÜLIA

Egian, eta ümilitatean, Jinkuaren aitzinian bizi behar dela.

        1. Ene semia, egian ebil zite ene aitzinian, eta txerkha nazazü bethi, zure bihotzaren sinpletarzünian.

        Atakarzün gaixtuetarik begiratü izanen da, nur ere egian, ene aitzinian ebilten beita, eta egiak soltatüren dü inganazaletarik, eta gaixtuen mardalletarik.

        Egiak libratzen bazütü, egiazko libertatiaz gozatüren zira, eta eztüzü gizonen elhe banuetzaz axolik ükhenen.

        Hori egia düzü Jauna, hel bekit, othoi, zük diozün bezala. Zure egiak jakintsü nazan, harek begira nazan, eta ürhentze hun batetara drano, hartan irañ erazi dizadan.

        Harek libra nazan ber desirkünte gaixto orotarik, eta gaizkialat duen amuriotik, zureki ebiliren nüzü, bihotzeko libertate handi bateki.

        2. Nik erakutsiren deitzüt (dio egiak) gaiza jüstuak, eta ene gogarako direnak.

        Orhit zite, zure bekhatietzaz, dolümen, eta bihotz min handireki, eta eztüzüla seküla uste, zerbait zirela, zure obra hunak direla kausa.

        Egiazki bekhatore zira, hanitx pasioneren pian, eta hetzaz üngüratürik.

        Zihaurtzaz ezdeusiala zuaza bethiere, bertan erorten, bertan goithü izaten, bertan nahasten, eta bertan laxü gerthatzen zira.

        Eztüzü glorifika erazitzen ahal zütian gaizarik batere; bena bai, zure büria hanitx mesperetxa erazi behar deizienik: zeren hanitxez flakiago beitzira, eziez enthelega ahal beitirozü.

        3. Eztakizüla arren egiten düzün gaizetarik batere handi üdüri.

        Eztüzüla uste, badela deus handirik, deus preziusik, deus miragarririk, deus fama hanitakorik: badela deus gorarik, deus laidatü, eta desiratü ihurk behar dianik, eternitateko gaizak baizik.

        Biz egia eternala zure gogoko, besten ororen gañetik; eta zure zihauren ezdeustarzün handiak bihotza hunki diazazüla mingarki.

        Eztezazüla deusentako ere hañ beste lotsa ükhen, deusere hañ güti unhets, deuseri ere hañ beste ihesi egin, zuña zure bekhatier: zuñek haboro dolore erakharri behar beiteizie, eziez zer nahi beita gaizaren galziak.

        Eztira zunbait ene aitzinian egiazko bidian juaiten, bena berritzepen ikhasi nahiaz, eta süperbiaz gidatürik, ene segretiak jakin nahi dütie, eta Jinkuaren gaiza gorak enthelegatü, bere büriak, eta salbamentia gibelialat eizten dütielarik.

        Bere süperbiak, eta ikhasi nahiak, hanitx tentazionetara, eta bekhatütara eror erazitzen dütü: ni hen ajütari enizalakoz.

        4. Jinkuaren jüjamentien lotsa ükhen ezazü, eta photere oro dianaren kolerak ikhara erazi zitzan; ezinago gora denaren obrak eztizazüla ikher; bena zihauren inikitatiak xehe txerkha itzazü, zunbat gaizatan hüts egin düzün, eta zunbat huntarzün egiteko laxükeriaz eitzi dütüzün.

        Bere debozionia zunbaitek librietan baizil eztie erakusten, bestek imajinetan, bestek kanpotiko señale eta figüra zunbaitetan.

        Ardüra ahuan naie zunbaitek; bena bihotzian aphürretan.

        Badira beste zunbait, enthelegia dielarik argitürik, eta bihotza garbitürik, beituatza bethi hatsalbotürik eternitateko gaizetarat, zuñi neke beitzaie lürreko gaizetzaz mintzatzen entzütia, natüra bere beharretan phenareki zerbütxatzen beitie: eta hek die borogatzen, zer egiaren ezpiritiak erraiten deien.

        Zeren, erakusten beiteie, lürreko gaizen mesperetxatzen, eta zelükuen maithatzen: mündiak kasürik ez egiten, eta egün eta gai oroz zeliaren desiratzen.