XXXI. KAPITÜLIA

Kreatüren ororen eiztiaz, kreazalia ediren ahal dadin amurekatik.

        1. Jauna, grazia handiago baten beharra untsa badit orano, heltü behar badüt, ihurk ez kreatürak batek ere, ezin destorbatzen ahal naian phüntiala.

        Ezi zerbaitek etxekiten naiano, enitezü libertatereki zureganat hegalta.

        Erraiten zianak; nurk emanen deitzat hegalak, etxeurzuari bezala, zureganat hegaltatzeko, eta zütan phausatzeko, desiratzen zian, libertatereki hegaltatzia.

        Begi sinple bat beno phausiagorik deus badeia? eta lürrian deus desiratzen ztiana beno libertate hobe batez gozatzen denik?

        Behar dizü arren ihurk, kreatürak oro beno gorago juan, bere büria osoki eitzi, eta, ezpiritia zelialat goititürik etxekiten dialarik, ikhusi, zük ororen kreazaliak kreatüreki deusere üdüririk eztüzüla.

        Eta ezpada ihur kreatüra orotarik soltatzen, etzaite libertatereki zelüko gaizer esteka.

        Hartakoz ezpiritüz zelialat so egile aphür edireiten da, zeren aphürrek beitakie, bere bürien osoki berhezten, kreatüra, eta gaiza galdü izan behar dien hoietarik.

        2. Hortara eztaite ihur hel, grazia handi, arima goiti, eta bera beno gorago juan erazi diroian baten moianz baizik.

        Eta gizona ezpiritüz goititzen, kreatüra orotarik soltatzen, eta Jinkuareki osoki jüntatzen ezpalin bada, harek dütianak, eta dakitzanak oro balio aphürretako dira.

        Huntarzün eternal müga gabiaz kanpo, zerbait handirik etxekiten diana, lüzaz bere txipitarzünian lürrareki josirik egonen da.

        Jinkua eztiren gaizak oro, ezdeus dira, eta ezdeusentako khuntatü behar die.

        Desbardintarzün handi bat da, Jinkuak argitzen dian gizon debot baten zühürtziaren, eta eliza-gizon jakitus, eta estudiuala ekharri den baten, jakitiaren artian.

        Gañetik Jinkuaren ixuritik jiten den jakite hura, hanitxez baliusago da, eziez gizonaren ezpiritiaz phenareki jardiesten diana.

        3. Hanitx badira, zelüko gaizen ezpiritüz ikhustia desiratzen beilükie; bena hartara heltzeko, behar diren gaizen egitera, eztira iseiatzen.

        Haboruenik hantik hürrüntzen gütian gaiza bat da, gure goguaren kanpotiko gaizetan, eta gure zentzietara erorten direnetan, ezartia, gihauren büriaren phena erazizte osuaz axolik ükhen gabe.

        Eztakit zer erran nahi den, zuñ ezpiritüz bulkatzen gütian, zer den gure deseña: üdüri da jente deboten igaraiten girela, eta haregatik hañbeste phena, eta arranküra hartzen dügü, gaiza xar igaraiten baizik eztiren eli batez; gihauren barnetikuetzaz aldiz, nekez eta bekhanki, gihaur beithan osoki sarthürik, orhitzen gira.

        4. Elas! gihaur beithan aphür bat sar unduan, baguatza kanporat, gure obrak balantza degüt batetan phezatü gabe.

        Eztizügü goguarik emaiten, nun daudian aphaltürik gure desirak, ez-etare nigarrik egiten, gaizen ororen theyütürik ikhustez.

        Egiazki aragi orok theyütü ükhen zian bere bidia, hartakoz jarraikiten zen dilübio handiari.

        Gure barnetiko enjogidüra arren hanitx theyütü izan denen gañen, theyü dirateke bada eta ez hanitx jiten diren egitatiak, zuñek barnetiko indarraren gabezia erakhusten beitie.

        Bihotz xahütik jiten da bizitze hunaren frütia.

        5. Nurk zer, eta zunbat egin dian, ihurk galthatzen dü: bena zuñen berthüte handiak eragin deion jakiteko, eztü hañbeste arranküra.

        Xehe ihurk galthatzen dü, izan denez korajus, aberats, eder, jakintsü, edo izkiribazale, khantazale, tribaillari hun: bena aphürrek dioie, zuñen ezpiritüz praube den, zuñen pazient, eta ezti eta zuñen debot eta barnetiko den.

        Natürak gizonaren kanpotiko gaizer so egiten dü, grazia barnetikuetarat ützültzen da.

        Hura ardüra inganatzen da; hunek Jinkuatan dü bere esparantxa, inganatü ez izateko.