XXIV. KAPITÜLIA

Eztela behar, sobera jakin-nahireki, besteren bizitzia txerkhatü.

        1. Etzitiala, ene semia, izan jakin behar hetarik, eztezazüla ükhen arranküra behar gaberik.

        Zer duazü, halako, edo hulako gaizan? zük eztüzü eni jarraikitia baizik.

        Ezi zer duazü, ala hura hulako, edo halako den, ala haur hola, edo hala goberna, eta mintza nadin?

        Bestetzaz ihardesteko beharrik eztüzü, bena zihauren khontiak behartüren zaitzü eman; zeren arren hen akhodiñetan sartzen zira?

        Haur nüzüla ni, ororen ezagütziala, eta ekhiaren pian egiten diren gaizen ororen ikhustia: bazikit, zer gisaz bat bedera den, eta zer dian bihotzian, zer nahi dian, eta zertara duen haren intenzionia.

        Orok arren eni eitzi behar dizie: zü aldiz begira zite bake hun batetan, eta eitzazü, büria akhodiñaz betherik diana, hetan nahi bezanbat egoitera.

        Eginen, edo erranen dütian gaizak oro, jitnen zitzozü beraurtan gaña; zeren ni ezin inganatzen beinai.

        2. Izen handi baten itzalaz, jente hanitxen adixkideguaz, eta gizonen maitetarzün berheziaz eztüzüla axolik.

        Ezi gaiza horiek bihotzeko barreiarzün, eta ülhütarzün handiak erakharten zitizie.

        Plazer harc nirozü zuri ene hitzen erraitez, eta gaiza estalien erakustez, untsa guaita bazeneza ene jitia, eta zure bihotzeko bortha ideki bazinizat.

        Izan zite gogua emaile, eta orazione erraile; eta gaiza orotan, zure büria ümilia ezazü.