Ramon Saizarbitoria

 

HONEZ GERO

 

Halako batean

ez hitzean gehiago kexatu

—deskansatu egin genian

mementoa desiratzen hasiak geundenok—

Serenatu hituan, azkenean, hire aurpegiko ibar gris

atormentatuak. Edozein heriotz okasional, arrunt,

korriente bat erreflejatzen zian ispiluak

eta itzal luzeek zorrozten zitean

perfil hotza.

 

                  Mekanismo hautsi bat

bezala galdu hituan oraindik azken

odol tantak, murmurio lerdo baten haizeak ateak

zabaldu zituanean. Mesanotxe gainean

lent eek bakarrik konserbatzen ziaten

hire kristal opakoen

espresio galdua.