Martin Iturbe Balda

 

GABRIEL ARESTIREN OMENEZ

 

Landare-jantziz

        leertu dira

zokoraturik zeuden

azi txikiak.

Debekatua zitzaieten

Bizi-argia arnastea.

Zertara jeiki,

                gañera,

—arkaitz artetik—

arri-kutsuzko

        gogortasuna

                besterik

eskeñi

ezin zezaketenak?

 

Lur motzean

        eta

eze laburrean

du arnasa

zaiñ

        bizi-emailleak!

 

Txalo ugaritara

ernaldu da,

                    orain,

aurren-agur bildurtia,

margo aberatsetik

fruitu osatua

eskeintzen duan

                    landarearentzat.

Garratzegia zirudian

                    —berriaren berritan—

ale goiztarra

ao biguñentzat.

 

Arresiz inguraturiko

                    esiak

                    urratzean

eskura datorz,

zuaitz-adarrak

                    —buru-makur

eskeñi dizkigun

                    aleak.

Aingeru- albixtariak

adierazi ditu

ezkutuki nagusienen

Berri osasungarriak.

 

Atsegin zaizkio

                    ibilkari

                           ezin-aspertuari,

zelai arrotzetarako

                    ireki diran

                    bide berriak.

 

Itxasoak berak

agurrik beroenak

igorri dizkio,

—laiñoen besoetan—

trebetasun bizian

bere burua

           zerurontz

           altxa duan

           arri-arteko

                      landare

                                 berriari.

 

Muga berrietan

         eraiki ditezke,

                  gaurtik,

ARRI

        berrizko

                    ERRIAK!