Antonio Bilbao

 

OROIMENEZ

 

Izen baten bila zebilen gizona,

ta nik esan nion:

«Izen bat baino gehiago

opa dizut, gizon».

 

Izena herri baten idazten

jarraitu zuen gizonak,

ta nik esan nion:

«Harri bat baino gehiago

opa dizut, gizon».

 

Ezen gizonaren izena,

aldiaren boladak,

haizeak lainoa bezala,

eraman lezake.

 

Ezen harria, denboreak mizkatuta,

hondartzako hare bihurtzera

zoripetua izan daiteke.

 

Baina hala ere, bere historia

idazten

jarraitu zuen gizonak,

ta orduan, nere ahalegin guztiaz,

esan nion:

«Zure ekina baino gehiago

opa dizut, gizon».

 

Gizonari opa diot

bere historia baino gehiago,

Ezen bere historia lurra da,

ta lurra

ezin daiteke izan

gizonaren azken apurra.

 

Gizonari opa diot

bere arnasa baino gehiago:

beste iraute bat,

beste izate bat,

traszendentzia bat.

Ezen gizona ez da inor,

heriotzaren beste aldetik,

nonbait ta nolabait,

nortasunik ez badu.

 

Ezen gizona ez da inor,

betiraune bat,

orain betiko,

presente bat,

beragaz izanen ez badu.

 

Plaka bat baino gehiago,

liburu bat baino gehiago,

oroitza bat baino gehiago,

opa dizut, gizon.

 

Ezen...

Non geratzen da gizona,

gizonen memoriatik galtzen denean,

belaunaldiak

lurperatzen direnean?

 

Gizonaren denbora betikoa,

bere memoria gizonen burutik

galduta gero hasten da.

 

Gizonaren bide luzea,

denboraren muinetatik

irtenda gero hasten da.

 

Zorionak lagun zaizala, gizon,

zure ekinaren ostean,

zure denboraren errematean

hasiera duan

betiko bidean.