P. Etxeberria, S. J.

 

RAVEL

 

Asiko nindukek irekin olerkiz:

Erantzungo idakek apainki eresiz.

Ikusi i Ziburu’k, eun urtez aurretik;

Egin uken lana beldurrak utzirik.

 

Aundiak ortxen dik ondoren itzala:

Irea ez dek, beintzat, izan ain makala.

Soñez arean i apurtxo argala,

Biotza txit eder asmoa zabala.

 

Sakonez ez diok iñortxori zorrik:

Ireak txastatuz ez nik artzen lorik.

Ondu al dizkitek ireak lakorik?

Txit goikoen mallan ageri aiz zutik.

 

Ba-ekarken mezu, orobat sugarra:

Landolako keak izango negarra.

Ik itturri maite, gogozago izarra,

Motxallek ez dik gaur, leen ziken bizarra.

 

Ez al uken illun sumatzen alboan?

Ik alaitzen oro abestuz giroan.

Giza-batzak ere txit pozik pilloan,

Etxeratuz, aiek ezti-tanta aoan.

 

Atzetik ittuken iarraileak erruz:

Txaloka ekiñez ausiko bai eskuk!

Aldi artan nerau Bilbo’n, Donostia’n,

Iruña’n, Baiona, betiko ibilian.

 

Arrokeri gabe Ziburu’ra i biur:

Gezalean udan biguin egonize.

Berritua oso, berriz ba-oake,

Arakatu ludi, alaitu gizarte.

 

Astun guk eguna okerraren zamaz:

Iregana niak, Erantzi nai kezka.

Entzun esker-onez ik sortu emaitza,

Aurkeztu erriei zitori orailla.

 

Izarren dizdiza diguk erakutsi:

Ez nekina diat beingoan ikusi.

Ioan beti gôra. Ezer ez itsusi!

Eusko-lur ioria maitasunez busti.

 

Erri-errikoak maitagarri iretzat:

Itali, yuduar, parantze, españarrak.

Oarrez bilduta, orrian ezarri,

Areto politak betetzen ik sarri.

 

Formosa ontara, nintzala etorri,

BOLERO ziteken irratiz igorri:

Barnean odola niken gori-gori,

Biotza txit alai ta musua gorri.

 

Euskotar batera, laister «La Paloma»:

Eresia lengo, ta itza emengoa...

Esateko era ez oso zintzoa!

Auen ustez ni nauk arrotz-mokoloa.

 

Nexkaren PAVANA gutxik emen iakin:

Australia’tik ditek iñoizka zabali.

Aizeak ekartzen egoki eta arin,

Eresi zoliak askori eragin.

 

I beztutzez ez nik asko irabaziko:

Goitik uken argi URTZI ospatzeko.

Gizuren giartsu. Ez iñor kideko...

Ez nik nai izan azken RAVEL goratzeko.