Berbaurretxua

                Berbaurretxuan egingo baneu,

                alan nai oían, berba lar,

                bat edo batek... edo geiagok...

                egingo leuskit mar-mar-mar.

                             * * *

                Eta mar-mar-mar eiteko edonok

                arrazoia eukiko leuke.

                Zeitik? ara ba; berbaurretxuan

                berbaurretxu au lar luze...

                edo, lar luze barik, luzegi...

                agertu ein eztakigun ze,

                osterantzean, irakurlea,

                zeitik bere esango neunke.

                Berbaurretxua deituko zer au

                berbaurretoa litzake;

                ta olan, gauza bat agindu... ta

                beste bat ikusko zeunke.

                             * * *

                Oba bakea! Eztot neuk gura

                ibili ezeitik dar-dar-dar...

                liburu onen gauzaren batek

                eraingo ete daun mar-mar-mar.

                Gura dodana da imiñitea

                zeu ta guztiak kar-kar-kar,

                liburu berau irakurteaz,...

                barre-gauzarik badakar.

        Eztakit neuk, irakurlea, zeure eritxian, liburu onek naikoa lan barre eragillerik badakar... edo euskera obeaz esateko... emen esan bear dan lez... dakarren... ala ez.

        Esan neizuna da naikoa lan emon deustiela eurotariko batzuk.

        Eta eurok guztiok baño geiago emon deuste, urrean, eurok batuta dagozala egiten daben liburu beronentzat izena billatuteak.

        Aurkitu gura izan dot beronentzat izen egoki bat, egokiegokia izanez ganera, ulertuten ez gatxa ta iminten erreza, oso erreza izango dana.

        Iminten erreza izatea ondo da, gauza baten ordez beste bat izentzat imiñi eztagien irarkolako (inprentako) langilleak.

        Pekatuen ganeko liburu baten egilleari, bere liburua irarri zan irarkolako langilletariko batek, DE PECCATIS imiñi bearrean, DE PECCATIBUS imiñi eutsan liburu beraren izentzat azalean.

        Banago ni egilleari irarkola-langille orrek, okerreko DE PECCATIBUS ori izentzat liburuari, azalean atan be, imiñiaz, pekatu txikíren bat eragingo eutsala.

        Musturra beintzat... ez eban gitxi okertuko, okerreko izen ori bere liburuan, atan be azalean, ikusi ebanean.

        Neuk, alan nai olan, ez neunke imiñi gura neure burua beronen musturra okertuteko arriskuan, iñoren musturrak okertuteko barik, barreak egiteko estuagaz, matrail-ondoak igituteko egin dodan liburu beronegaz.

        Ta alango arriskurik ez emoteko, bere bizikoa da KILIKILI izena.

        Izen au iminteko, KILI birritan imintea baño eztauko irarkola-langilleak.

        Alantxe egingo al dau neure liburu onen irarkizunaren ardurea artu daunak.

        Eta, alan nai olan, musturra okertutetik, eta gogoa okertutetik atan be, urrun ibilli gaitezala guztiok.

        Eta barrearen bitartez, biztu dagiala liburu onek, beronen irakurla guztien biotzetan, Euskereaganako zaletasuna.

        Jainkoak ondo daki asmo onegaz berau egin dodana.

        Berak emon daiskula barre asko emen, negarrezko erbeste onetan, egiteko doia; geure barreokaz... ez beste ezegaz... Txerrenari barrerik eragin barik... pozalditxuak izateko eran...

        Eta gero... beti barreka egotea... edo beintzat... beti negarrik bako poz baten bizi izatea... an Bere ondotxuan emon daiskula.

        Gura-gura dau auxe liburu beronen.

EGILLEAK