BEDERATZI-GARREN KAPITULUA

Sainduen partaliertasuna

        170 Eliza familia bat da.

        Ongi ordenatuak diren familia guziek bezala, badu bere buruzagia; zeruan, Jesu-Kristo, buruzagi ageri ez dena, bere odolaz Eliza establitu eta finkatu duena; lurrean, Aita Saindua, Jesu-Kristoren Bikarioa eta lurraren gainean haren ordaina. Hori ongi ikustera emana izan da aintzineko kapituluetan.

        Bainan, familia batean, familia hartako menbro guziek bat egiten dute. Familiako onak eta aberastasunak guzienak dire. Gisa berean Elizan.

        Hori deitzen dugu Sainduen partaliertasuna. «Hainitz gare, zion Jaun Doni Paulok, gorphutz bat egiten dugunak, Jesu-Kristo baitan, eta batzuek bertzeen menbroak» (Multi unum corpus sumus in Christo, singuli autem alter alterius membra. (Rom. XII, 5).). Apostolu berak dio oraino: «Ez dadiela gerlarik izan gorphutz hortan, bainan menbro guziek elgar lagun dezatela» (Ut non sit schisma in corpore, sed idipsum pro invicem sollicita sint membra. (Corinth. XII, 25).).

        Aita bera dugu guziek, Salbatzaile bera, Izpiritu Saindu bera, argitzen eta saindutzen gaituena. Guziak, Jesu-Kristok establitu duen Eliza beraren haurrak gare. Beraz, Elizako on eta abantail guziak, guzienak dire. Othoitzek, obra onek, merezimenduek, horiek guziek tresor eta aberastasun bat egiten dute, eta Elizaren haur guziak hortaz baliatzen ahal dire.

        Ikus dezagun zer dohan, eta zer gertatzen den gure gorphutzean.

        Hainitz menbro badire gure gorphutzean, bainan ez dute gorphutz bat baizik egiten. Menbro bakotxa ez da xoilki bere onarentzat, bainan gorphutz osoaren onarentzat. Begiek ez dute xoilki beretzat ikusten, bainan eskuak eta oinak argitzen eta gidatzen dituzte; oinak gorphutz osoarentzat dabiltza; gisa berean eskuez, belharriez eta bertzez.

        Konparazione horrek ikustera emaiten dauku Elizan gertatzen dena. On guziak guzien probetxutan dire. Odol berak gorphutza biziarazten eta sustatzen duen bezala, gisa berean, Izpiritu eta bizi bera dabila Elizaren menbro guzietan.

        Erran dugu, sinhesten dutean aurkitzen den, eta Elizak erakusten duen gauza hori deitzen dela Sainduen Partaliertasuna. Erran nahi othe du horrek, Elizaren menbro eta haur guziak sainduak direla? Ai! ez; badire hainitz gutartean, zoinen bizia ez baita Ebanjelioaren araberakoa, urrun da; hainitz badire bere giristino izena, bekatuan biziz, desohoratzen eta aphaltzen dutenak.

        Hargatik, Elizaren sinhestean eta galtzarrean bizi direño, zilhegi zaiote, gehiago erranen dut, errex zaiote, nahi bezin bekatore handiak izan ditezen, Elizaren merezimenduetan partalier izaitea. Bekatuan direlarik ere, bertzen othoitz eta obra sainduak ez dire alfer hekientzat, ez dituzteño hautsi eta trenkatu, Elizari estekatzen dituzten lokarriak.

        171 Erranen dugu laburzki, zoin diren Elizaren merezimenduetan parte ez dutenak.

        1ik Erran gabe doha, Elizaz kanpo direla, lehenik, bathaiatuak izan ez direnak, nola baitire Paganoak, Juduak, Mahometanoak. Hek ez dute, ez dezakete den gutieneko ariarik izan Elizarekin. Jesu-Kristoren Elizaren athea, bathaioa da.

        2ik Elizaz kanpo dire ere giristino arnegatuak deitzen ditugunak, erran nahi da, Fede katolikoa ezagutu eta pratikatu ondoan, sahetserat utzi eta arbuiatu dutenak. Horiek, berak eman dire Elizaz kanpo, eta hekien gainerat erortzen da Jesusen hitz garratz hau: «Norbeitek ni arnegatzen balinbanau, nik hura argenatuko dut ene Aitaren aintzinean» (Qui autem negaverit me coram hominibus, negabo et ego eum coram Patre meo. (Matth. X, 33).).

        3ik Elizaz kanpo dire ere Eretikoak. Hek dire giristino bathaiatuak, egia da; bainan bere izpiritueri eta sentimendueri jarraikiz, Fedezko egien artean hautatzen dutenak, batzuek onhetsiz eta bertzeak ez. Ez ditezke hek Elizaren haurrak izan, Fedezko egia guziak Jainkozko erakaspen beraren gainean finkatuak direnaz geroztik. Ez gare hargatik hemen mintzo, nahi tzarrekoez baizen, eta ez, argi eta jakitate eskasez, uste gabean eta fede onean errebelatzen direnez.

        4ik Xismatikoak: Elizaren sinhestea, baitezpada arnegatu nahi izan gabe, Eliza Katolikoa bere Amatzat, eta Aita Saindua buruzagitzat ezagutu nahi ez dutenak. Gure sinhestea, bere ustez bederen, atxiki nahi dutelarik, trenkatzen dute, Elizaren buruzagi den Aita Sainduarekin juntatzen gaituen esteka beharra eta baitezpadakoa. Burutik berexiak, ez ditezke Elizaren gorphutzeko menbro izan.

        Ezti zaiku erraitea, urrikalmendu handiak izanen dituela Jainkoak bai Eretiko bai Xizmatiko fede onean bizi direnentzat. Horietarik hainitz onak izan ditezke. Ordutik, gorago erran dugun bezala, nahiz bere ethorkiak gezurrezko erlijione batean sorarazi dituen, bihotzez eta gutiziaz, Elizako arimaren menbro izan ditezke.

        5ik Eskomunikoz joak. Hek dire, zerbeit bekatu edo krima handien gatik, Elizak bere galtzarretik kanpo eman dituenak. Bekatu berean direino edo hobeki erraiteko, eskomunikazioneko pena Elizaz altxatua ez deino, hek, zerbeit huts handien gatik, etxetik kanporat emanak izan diren haur batzuen pare dire. Bainan errex zaiote Elizaren galtzarrean sartzea. Umilki, urrikiekin barkamendu eska dezatela; Eliza, Ama Saindu eta amultsuak bere besoetan errezibituko ditu, eta Jainkoak barkatuko diote.

        Sainduen partaliertasun eder horrek, non othe ditu bere mugarriak? Non baratzen da? Gure eta zeruko Sainduen artean, ba othe da batasunik, eta guk, gure aldetik, deus egiten ahal othe dugu, othoitzez eta obra onez, purgatoriotako lezetan pairatzen duten arima gaxoentzat?

        172 Ah! bai; Sainduen partaliertasunak besarkatzen ditu zerua, lurra eta purgatorioa. Guziek bat egiten dugu Jesu-Kristo baitan: guduan oraino lur hunen gainean garenek, purgatoriotan, bere hutsen azken zorrak pagatzen hari direnek, eta ere, zeruan jadanik bere sariaz eta zorionaz gozatzen direnek.

        Pentsamendu eder eta kontsolagarria! Bai gure eta Eliza guziaren sinhestea da, zeruko sainduak gutaz orhoitzen direla, guretzat othoitz egiten dutela eta gutaz artha hartzen. Hori izan da, mende guzietako Elizako Aiten, eta katoliko guzien sinhestea. Horra zertako zeruko Sainduak bethi othoiztu izan diren Jainkoaren adixkide bezala.

        Guk aldiz, laguntzen ahal ditugu gure anaia purgatoriotan direnak. «Pentsamendu saindu eta salbagarria da, dio Izpiritu Sainduak, hilentzat othoitz egitea, izan ditezen bere bekatuetarik libratuak» (Sancta ergo et salubris est cogitatio pro defunctis exorare, ut a peccatis solvantur. (II Machab. XII, 46).).

        Horra nola, elgarren anaiak garen guziak Jesu-Kristo eta Eliza baitan. Familia berekoak guziak, Jainko Aita beraren eta Eliza Ama beraren haurrak. Zeruko anaiek eskua hedatzen daukute, othoitz egiten dute guretzat, eta guk, purgatoriotan pairatzen dutenentzat. Gure obra onak, gure merezimenduak baliatzen zaizkote.

        Hirur Eliza hautako menbro guziek, bat eginez elgarrekin eta Jesu-Kristorekin, baten laguntza galdegiten dugularik, eta bertzeari gurea emaiten, merezi dezagun, zeruko on eternalen partaliertasun oso eta perfeta, bethi-ereko batean eta zorionean.