ZAZPI-GARREN KAPITULUA

Jesusen sortzea — (segida)

        81 Jesus Jainko Semearen sortze aphal eta umilha izan daiteken gauza espantagarrienetarik bat da, gure adimenduarentzat. Bainan orhoit gaitezen naturalezaz goragoko bizi batean garela hemen; eta hastapenean gare oraino; hobeki emana izanen zaiku, geroxago, ezagutzea eta adoratzea Jesusen ekharritasun Jainkozkoa gure alderat.

        Jadan ikusi dugu. Izan zaiteken pobrezia handienean sorthu izan zen Jesus gure salbatzailea. Nahiz zerbeit erran dugun aintzineko kapituluan, behar gare barnago oraino sarthu mixterio hortan.

        Nahi zuen Jesusek guzien gainetik, izan gu guzien anaia. Hartzen du hortarakotz gizon naturaleza, bere miseria guziekin, herbailenen eta errumesenen iduriko izaiteko. Gure konfientzia eta amodioa nahi zituen irabazi: hortarakotz ttipi eta flako egiten da. Gordetzen du bere Jainkotasuna, itzaltzen bere majestatea; haur ttipi haren baitan, ez da amultsutasuna eta amodioa baizen ageri: apparuit benignitas.

        Isaias Profeta, Jainkoa ikusi ondoan bere gloriaren erdian, oihuz zagoen ikhararekin: «Voe mihi ... Regem Dominum exercituum vidi oculis meis: zorigaitz niri, zeren ikusi baitut ene begiez Jainko harmaden Erregea». Bainan guk zer beldur dugu izaiteko? Jesus agertzen zaiku amodioz eta graziaz beztitua, flako, nigarretan, eta gisa hortako itxurarekin non, beldurra baino hobeki, urrikalmendua baitu gu baitan sor-arazten.

        S. Bernaten bihotza ezin zagoen gozoz eta amodioz, mixterio ezti hortaz orhoitzen zenean. Erraiten zuen: Jainkoa, bere majestatean eta handitasunean agertzen zaitanean, miresten eta laudatzen dut: Magnus Dominus et laudabilis nimis; bainan, zoin den Jainkoa maitagarri haur ttipi baten itxuran: Parvulus Dominus et amabilis nimis.

        Bainan, aphaltzen bada Jainkoaren Semea, Inkarnazioneko mixterio adoragarri hortan, nola aldiz, gu, altxatzen gaituen! Gure anaia nahi izan da bilhakatu: Deus tuus factus est frater tuus: zure Jainkoa egin da zure anaia. Gizon eginez, gure iduriko egin da osoki, salbo bekatua, eta gure ganat aphalduz, bere ganat altxatu gaitu.

        Ikus dezagun, zer eginbide dauzkigun emaiten, Jesu-Kristo Jainko-Gizonaren gure ganako ekharritasun horrek. Gurekin gizon egin nahi izan denaz geroztik bilhakatu behar gare harekin, Jainko batzuek bezala.

        82 Hori nahi du. Jainkoa, dio S. Agustinek, gizon egin da, gure Jainkoztatzeko: Deus homo factus est, ut homo fieret Deus. S. Krisostomok gauza bera dio: Jainkoaren Seme maitea egin da gizon, gizonen haurrak Jainkoaren seme egitea gatik.

        Har detzagun beraz, Jainkozko sentimenduak! Jesu-Kristoren anaiak gare, Jainkoaren haurrak eta zeruko erresumako premuak!

        Zor zoriona! Bekatuaz ezinduak ginen, debruaz bentzutuak; ez zaiteken guretzat salbamendurik; ez ginduen Jainkoaren justizia garratza baizen igurikitzeko. Ethorri da gure ganat, Bethleemeko Haur eztia, bihotza amodioz eta urrikalmenduz bethea. Hilak ginen, Adameren bekatuaz, eternitateko biziarentzat, eta erran dauku: Heldu nitzaitzue, ni, biziaren emaitera; bizi zaizte ene biziaz, ezen zuen anaia naiz. Ikus zazue zuen iduriko egin naizela, zuek ene iduriko egitea gatik.

        Oi! har dezagun esker onekin, Jainko Gizon eginak hedatzen daukun esku Salbatzailea. Handi egin gare, Jainko-Semearen Inkarnazioneaz; preza dezagun gure handitasuna, Elizako Aita batek erraiten daukun bezala: O homo! agnosce dignitatem tuam.

        Jesu-Kristoren anaiak garenaz geroz Inkarnazioneaz, gure pentsamendu, sentimendu, hitz eta egintzetan, errespeta dezagun ahaidetasun saindu hori. Orduan, Jainkoa guretzat amodioz gizon egin den bezala, gu ere harekin, Jainko batzuek bezala eginen gare: Deus tuus factus est homo ut homo fieret Deus.