LEHEN KAPITULUA

Jainkoak agintzen du Salbatzaile bat

        65 Kontsolazione eta bozkario handirekin hasten dugu hemen sinhesten duten bi-garren zathia, liburu huntako hirur-garrena: ezen, lehen zathian, preparazio bat bezala egin dugu, mintzatuz Erlijioneaz eta Fedeaz.

        Eta orai, Jesu-Kristoz behar gare mintzatu. Jesu-Kristo, gizonaren zorigaitzaren eta desmasiaren erdian, gure esperantza, Jesu-Kristo gure Anaia, gure Salbatzailea, gure hazkurria, Elizaren Egilea eta Burua.

        Ai! zer gauza eder eta miragarrien kontsideratzera gohazin! Jainkoak lagun gaitzala. Jesusek berak gida dezala, eskuetan dudan luma, ene amodioak galdegiten duen bezinbat; argi detzala ene irakurtzaileen izpirituak, bero hekien bihotzak.

        O Jesus! Jesus gizon egin zarena, Jesus guretzat hil, eta gure hazkurri egin zarena, zu zare ene erakaspen eta ene amodio guzia! Egizu zutaz, ontsa eta amodioekin mintza nadien!

        Jainkoak, bere justizian, eman zituenian gure lehen burasoak, lurreko parabisutik kanpo, ez zituen hargatik esperantzarik gabe utzi. Hekien bihotz minaren gau ilhunean eman zuen argi bat. Hitz bat erran zioten: Salbatzaile eta Erostaile bat ethorriko zaitzue.

        Jainkoa baitan, bethi, urrikalmendua justiziarekin doha; eta erran behar da, Jainkoa baitan xoilki, urrikalmendu handiena eta justizia osoa aurki ditezkela, eta elgar besarka dezaketela, bat edo bertzea, kolpatua izan gabe; zeren, batasun osoan, perfezione guziak aurkitzen baitire Jainkoa baitan.

        Orhoit gaiten, Jainkoak sugeari erran zion hitz huntaz: «Etsaigoak emanen ditiat, hire eta Emaztearen, hire eta haren arrazaren artean; lehertuko dauk burua, eta alferretan, haren zango zola nahiko duk ausiki». Erran gabe doha, Jainkoak egiten zuen mehatxu hau ez zela sugearentzat, bainan, sugearen itxura hartuz, gezurrez Eba enganatu zuen debruarentzat.

        Sugearen eta debruaren etsai botheretsu eta bentzutzaile agindua zen emaztea, MARIA da. Haren arrazatik ilkiko den haurra, debruari azken kolpea emanen diona: JESU-KRISTO.

        Iduri du hemen Jainkoak altxaraziz bere urrikalmendua gure bekatuez gorago, egiten duela gizonarentzat, bainan bertze molde batean, gezurrez sugeak Ebari eta Adameri agindu zuena: Ez zirela hilen, bainan Jainko batzuek bezala izanen zirela.

        Debruak gezurrez agintzen zuen bethiereko bizi hura, gero egiazki emana izan zaiku. Biziaren egiazko arbolaren frutua, Jesu-Kristo gure Jauna, gure anaia eta gure Salbatzailea bilhakatuz, egin gare haren iduriko, erran nahi da, Jainko batzuek bezala.

        Zoin den ederra hemen, S. Krisostomoren mintzaira: «Sugeak atxeman eta beretu zuen Eba: Mariak emanen du bere baimena, Gabriel Arkanjeluaren mandatuari; Ebaren erorikoak eman dauku heriotzea; Mariaren baimenak sor-arazten du Salbatzailea. Ebak galdu duena, Mariaz kobratua izanen da; Adame, bekatuaren gatiboa, Jesu-Kristoz erosia izanen da; Inkarnazioneak emanen dauku Satanek kendu zaukun esperantza» (S. Joan. Chrys. Hom. de Interd. arb.).

        66 Nahiz ez zaikun guri Jainkoaren hitza osoki klaroa agertzen, Jesu-Kristoren Inkarnazionea ikusi aintzinean, ez da dudarik Adamek eta Ebak behar zen bezala hartu zutela. Ez da dudarik egiteko, Salbatzaile baten agintza, hitz horren orhoitzapen eztia, izan zirela hekien sustengua, esperantza eta bihotz altxagarria, bihotz-min eta nahi gabe dorphe guzien erdian.

        Igurikitzen zuten Salbatzaile bat; eta bere baitan zakarketen esperantza hazkar hori, bere haurreri eta haurren haurreri utzi zioten. Erran daiteke, urrats bat ez daitekela egin Testamentu Zaharreko Liburuetan, Salbatzailearen edo Mesias aginduaren esperantza aurkitu gabe.

        Ez du nahi izan Jainkoak bere agintza ahanztera utzi. Huna zer erraiten duen Abrahame Patriarkari, ikusten duenean fede handiko gizon Saindu hori, bere Seme bakar eta maitearen sakrifikatzera ekharria dela, Jainkoaren manuari obeditzeko: «... Lurreko jendetze guziak benedikatuak izanen dire, zure arrazatik ethorriko denaren baitan, zeren ene bozari obeditu izan baituzu» (Genes. XXII, 18.). Agintza bera, eta hitz bertsuetan egiten du Isaak Patriarkari: «Jendetze guziak benedikatuak izanen dire zure arrazatik ethorriko denaren baitan, zeren Abrahamek ene bozari obeditu izan baitu» (Ibid., XXV, 4-5.). Gisa berean mintzo zaio Jakoberi. Hitz berak laitezke hemen erraiteko. Sekulan beraz, ez zuen Jainkoak Patriarka Zaharren arimetan ilhuntzera utzi, Salbatzailearen orhoitzapena eta esperantza. Jainkoa bethi leial agertzen zaiku, hastapenean gizonari egin zion agintza kontsolagarrian; ez xoilki Juduen, bainan, Abrahameren fede eta sinheste hazkarra izanen duten guzien Saindutzaile eta Salbatzaile.

        Lehen denboretako Patriarken ondotik eta geroago, ez zen ilhundu Mesias aginduaren esperantza. Moise, Dabid, eta erranen dut, Profeta guziak hartaz mintzo zaizkigu, eta hain ardura non, erran baititake, ez zutela bertze egitekorik, Jainkoaren xedetan, baizen, haren orhoitzapena, Israelgo populuan ezeztatzera ez uztea. Hanbat xehetasunekin, mintzatu izan dire Salbatzaile aginduaz, non haren bizia eta heriotzea aintzinetik erranak bezala baitziren. Erran zuten, Mesias Dabiden arrazatik sorthuko zela; Birjina bat izanen zuela amatzat eta Bethleeme izanen zela haren sor lekua.

        67 Erran ere zuten aintzinetik, Ebanjelioa edo Jainkoaren berri ona gizoneri predikatuko zuela; bere erakaspena mirakuiluez bermatuko; adixkide batez saldua izanen zela hogei eta hamar diru pezentzat; bere dizipuluez utzia, akusatua, kondenatua eta bertze guziak, heriotzeraino.

        Bai, ageri da hemen, Israelgo populuaren kargu berezia izan dela, Jainkoak Adameri egin zion Salbatzailearen agintza eta orhoitzapena arthoski atxikitzea, galtzera eta ilhuntzera utzi gabe.

        Populu hura bera da orai, Mesias agindua ethorri dela, ezagutu nahi ez duena, nahiz, jadan gertatuak diren, Profetez haren liburuetan aintzinetik erran gauza guziak.

        Nola daiteke hori? Mixterioa! Othoitz egin dezagun ilhunbetan direnentzat.

        Kapitulu hau arras osoa izaiteko, behar nuke erran, errex laitekeena, Israelgo populua bezala, bertze guziak ere, bazter guzietan Salbatzaile baten igurikean zagozila. Bainan iduri zait aski erran dudala Eskualdunen fedearen argitzeko eta hazkartzeko, eta huntan baratzen naiz.