ZAZPI-GARREN KAPITULUA

Aita Saindua, Elizaren buruzagia

        164 Bere Eliza establitu duenean Jesu-Kristok bilkura edo zozietate bat nahi izan du egin; bilkura bat, zozietate bat zoinaren menbro guziek gorphutz bat egiten baitute fede beraren sinhestean eta sakramendu beren partaliertasunean. Bainan, bilkura bat bada Eliza, behar zaio buruzagi bat; bilkura hortan, guziek fede, sinheste, dotrina bera dutenaz geroztik behar dute irakastaile bat, eta hura bakarra, Eliza bakarra delakotz, sekulan mudatzen ez dena bere erakaspenean.

        Jesu-Kristo Jainko eta gizon den bezala, erran daiteke ere, lurrean establitu duen Eliza, Jainkoaren eta gizonen bilkura bat bezala dela. Jesu-Kristo da egiazki Elizaren lehen buruzagia. Hura da burua; gu guziak fede dunak, Elizaren gorphutza.

        Bainan Jesu-Kristo bere gizontasun ageri zenarekin igan da zerurat. Utzi behar izan du beraz bere ordain bat Eliza katolikoaren buru izanen dena; buru bat ageri dena, zoinaren erakaspena izanen baita gure gidaria.

        Hura da Jesu-Kristoren Bikarioa, AITA SAINDUA.

        Aintzineko edo buruzagi hori gabe, desegina laiteke laster Elizaren batasuna. Bakotxa ber pentsueri jarraikiz, balitezke zalhu, buru eta gizon bezinbat sinheste eta Erlijione. Hori gertatu izan da Protestanten artean, ez dutelakotz buruzagi bat Jesu-Kristok emana, bethi Fedezko sinheste bera, Jainkozko botere batez erakusten ahal duena.

        Gauza hau agerian da. Gorphutz bat ez daiteke bizi, arima berekin izan gabe. Ez da ere gorphutz oso bat izaiten ahal buru bat gabe. Gisa berean Elizaz; lurraren gainean bizi diren gizonen bilkura edo zozietateari baitezpada behar zaio buru bat, lurrean dena eta ageri dena.

        Ederki erakusten dauku gauza hori, S. Thomas Dotor handiak: «Dudarik ez da, Jesu-Kristok ditu guziak egiten Elizan; harek du bathaiatzen, harek ditu bekatuak barkatzen; hura da egiazko Apheza kurutzeko aldarearen gainean sakrifikatua izan dena; haren bothereaz da, egun guziez haren beraren gorphutza gure aldareen gainean kontsekratua. Eta nola ez baitzen hargatik fidelen artean egoitekoa bere gorphutz ageri zenarekin, hautatu ditu bere Aphezak, haukien medioz sakramenduak giristinoeri emanak izaiteko. Arrazoin handirekin beraz, bere gorphutz ageria Elizari gordetzearekin, gizon bati eman behar izan dio, Eliza guziaz artha hartzeko kargua, haren izenean eta haren Bikario bezala» (S. Thom. Sum. Contr. Gentil. Lib. IV, C. LXXVI.). Ez daiteke ederkiago mintza.

        Erran dezagun nola hautatu eta bere bothereaz dohatu zuen Jesu-Kristok Elizaren buruzagia.

        Elizaren lehenbiziko buruzagia Jaun Doni Petri izan da.

        165 Galdegiten zioten egun batez Jesu-Kristok bere Apostolueri, zer zen jenden ustea haren gainean, eta berek ere norentzat zagokaten: «Vos autem quem me esse dicitis?» Simon Petri, Izpiritu Sainduaz argitua, ez da dudarik, hurbildu zen Jesusen ganat, eta erran zion fedezko eta adorazionezko hitz eder hau: «Zu zare Kristo Jainko Biziaren Semea» (Tu es Christus, Filius Dei vivi. (Matth. XVI, 16).). Amodioekin erran zion Jesusek: «Dohatsua zare, Simon Joanesen semea, zeren ez baidautzute haragiak eta odolak erakutsi egia hori, bainan bai ene Aita zerukoak. Eta nik erraiten dautzut: zu zarela Piarres edo Petri (erran nahi baita harria), eta harri horren gainean jarriko dudala ene Eliza, eta ifernuko indar guziek ez dute deus egin ahalko haren kontra» (Beatus es Simon Bar-Jona; quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus qui in coelis est. Et ego dico tibi quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt adversus eam. (Matth. VI, 17-48).).

        Ez daiteke deus izan Jesusen hitz horiek baino ageriagorik.

        Simon Piarres edo Petri hautatzen du Jesusek, zeren jadanik hautatua eta bertzetarik berexia baita Jainko Aitaz, hunek eman diozkan argi bereziez. Harek, harek lehenik, Apostolu guzien artean, ezagutu eta adoratu izan du Jesu-Kristoren Jainkotasunaren mixterioa. Eta hortakotz, bertze guzietarik berexten eta guziak baino gorago emaiten duelarik, erraiten dio Jesusek: Eta nik zuri erraiten dautzut, zu zarela HARRIA, Elizaren zimendua eta sustengua.

        Jesu-Kristok, ikusi dugun bezala, izen berri bat eman zion Simoni. Deitu zuen Petri edo harria. Izen berri horren balioa hobeki agertuko zaiku, orhoitzen bagare, Jesu-Kristo bera, Profetez, harria edo harroka deitua izan dela. Ez othe dugu ikusiko hemen, Apostoluari izen bera emanez, bere orde osoki emaiten zuela? Bagintuzke hemen lekuko Origene, Tertuliano, Jerome, Krisostomo eta bertze hainitz Elizako Aita.

        «Zertako bada, dio ere Franziako izkribatzaile batek, emana zaio Simoni Petriren (harriaren) izena? Zeren hori baitzen Jesu-Kristoren beraren izena» (L'Infailibilité par M. de S. Bonnet.)

        l66 Ordutik, behar zion Jesusek bere Apostolu berexiari bothere osoa eman izpiritualeko gauzetan. Hola egin zuen: ezen huna nola mintzo zaion berehala: «Emanen dauzkitzut zeruko erresumako gakoak: zer eta ere estekatuko (edo kondenatuko) baituzu lurraren gainean, estekatua ere izanen da zeruan, eta zer eta ere barkatuko baituzu lurrean, barkatua izanen da zeruan» (Et tibi dabo claves regni coelorum. Et quodcumque ligaveris super terram erit ligatum et in coelis; et quodcumque solveris super terram erit solutum et in coelis.).

        Iduri du, bere Jainkozko deretxo guziak ezartzen dituela Jesu-Kristok, Petriren eskuetan: zuk izanen ditutzu zeruko gakoak; zuk eginak ontzat atxikiko ditut; zuk barkatuak, barkatuko, eta zuk kondenatuak kondenatuko ditut.

        Behin egin duena, ez du Jesusek guphidesten. Jaun Doni Petri bere ordain eman du, hala izanen da.

        Nahi badugu oraino hobeki ikusi, dezagun idek Jaun Doni Joanesen Ebanjelioa, hogoi eta bat garren kapituluan. Jesu-Kristo phiztua zen ordukotz, eta dizipulueri agertu zen Tiberiadeko itsaso hegian. Bere Elizaren buruzagi izaiteko hautatu duenari galdegiten dio: Simon, Joanesen semea, maite nauzu bertze hauk baino gehiago? — Bai, Jauna, dio Petrik, badakizu maite zaitudala. Eta Jesusek erraiten dio: Bazka zatzu ene bildotsak: Pasce agnos meos. — Galdegiten dio berritz ere: Simon, maite nauzu? — Bai, Jauna, badakizu maite zaitudala. — Eta Jesusek berritz ere: Bazka zatzu ene bildotsak. — Hirur-garren aldikotz galde bera egiten dio Jesusek: Simon, Joanesen semea, maite nauzu? Eta orduan Apostoluak: Ah! Jauna, zuk, guziak dakizkatzuna, badakizu maite zaitudala. — Eta huna Jesusek orduan erran zion hitza: Bazka zatzu ene ardiak: Pasce oves meas (Joan. Cap. XXI, 15-17.).

        Azken hitz horietaz, Jesu-Kristok ezartzen du Jaun Doni Petri Eliza guziaren buruzagi. Ezen, bildotsak dire giristino eta fede-dun guziak: Ardiak aldiz dire Apostoluak eta Aphezpikuak. Batzuen eta bertzen artzaina eta bazkatzailea egiaren erakaspenaz, Jaun Doni Petri izanen da: Pasce agnos meos... Pasce oves meas.

        Horra Elizaren lehenbiziko buruzagia, lehenbiziko Aita Saindua.